Evidence Tendered in Court But Not Marked As Exhibit Caselaw 2: Pendakwa Raya v Rozaimi Bin Omar & Ors HIGH COURT (PULAU PINANG) PERBICARAAN JENAYAH NO 45-38-2007 DECIDED-DATE-1: 17 DECEMBER 2009 Yaacob bin Haji Md Sam, JC

[2009] MLJU 1333

Malayan Unreported Judgments

Pendakwa Raya v Rozaimi Bin Omar & Ors

HIGH COURT (PULAU PINANG)

PERBICARAAN JENAYAH NO 45-38-2007

DECIDED-DATE-1: 17 DECEMBER 2009

Yaacob bin Haji Md Sam, JC

JUDGMENTBY: Yaacob bin Haji Md Sam, JC

[1] Ketiga-tiga tertuduh, iaitu Rozaimi bin Omar (OKT1), Rosli bin Che Ros (OKT2) dan Norsyahrul Hisyam bin Norazhar (OKT3) menghadapi pertuduhan seperti berikut :

“Bahawa kamu bersama-sama pada 01.06.2006 jam lebih kurang 1.45 pagi,
di Jalan Permatang Nibong, Kubang Semang, di dalam Daerah Seberang
Perai Tengah, di dalam Negeri Pulau Pinang, dengan niat bersama
memperedarkan dadah berbahaya iaitu Cannabis seberat 4,731 gram, dan
dengan itu kamu telah melakukan satu kesalahan di bawah Seksyen 39B(1)
(a) Akta Dadah Berbahaya 1952 dan boleh dihukum di bawah Seksyen
39B(2) Akta yang sama dibaca bersama seksyen 34 Kanun Keseksaan.”

Keterangan kes pendakwaan

[2] Keseluruhannya pihak pendakwaan telah memanggil seramai 9 orang saksi bagi membuktikan kes pertuduhan. Mereka terdiri daripada RF 94390 L/Kpl. Nordin bin Othman juru gambar (SP1), RF 91937 Kpl. Zulkarnain Bahari penjaga setor eksibit (SP2), RF 86445 Sjn. Saari Ishak penjaga setor (SP3), I/14827 Cif Insp. Muharishanizam Abas pegawai serbuan/pengadu (SP4), RF 113540 L/Kpl. Mohd Dahalan Yunos anggota serbuan dan agen provokatur (SP5), Cif Insp. Moey Keong Huat pegawai penyiasat (SP6), I/18353 Insp. Mohd Nor Hafiz Ismail (SP7), Shaharudin bin Hasan Pengarah Jabatan Kimia Negeri Kedah (SP8) dan I/16795 Insp. Siti Nurshidah binti Ali pegawai penyiasat pengganti (SP9).

[3] Pengadu Cif Insp. Muharishanizam bin Abas (SP4) bertugas di Bahagian Risikan, Jabatan Siasatan Jenayah Narkotik (JSJN), Ibu Pejabat Kontinjen Polis (IPK) Negeri Kedah. Pada jam 11.00 pagi 31.5.06 SP4 telah mengendalikan satu taklimat di JSJN, IPK Kedah yang turut dihadiri seorang lagi pegawai dan 15 anggota. Mereka ialah Cif Insp. Zuhairi Zubir, Det. Sjn. Raja, Det. Kpl. Shahri, Det. Kpl. Mohamad, Det. Kpl. Mustafa, Det. L/Kpl. Jegar, Det. L/Kpl. Suhaimi, Det. L/Kpl. Rajindran, Det. L/Kpl. Ghani, Det. L/Kpl. Dahalan, Det. L/Kpl. Basri, Det. Konst. Faizal, Det. Konst. Kheng dan dua lagi anggota lain. Di dalam taklimat itu, SP4

memaklumkan bahawa seorang saspek bernama “Mi” akan membekalkan lima kilogram ganja kepada Det. L/Kpl. Dahalan (SP5) dan Det. L/Kpl. Basri yang bertindak sebagai ‘undercover’, di kawasan Kubang Semang, Pulau Pinang.

[4] Lanjutan daripada taklimat itu pegawai dan anggota pasukan telah dibahagikan kepada tiga pasukan tindakan. Pasukan pertama terdiri daripada SP4 bersama tiga anggota. Pasukan kedua terdiri daripada Cif Insp. Zuhairi bersama 10 anggota. Pasukan ketiga terdiri daripada Det. L/Kpl. Dahalan (SP5) dan Det. L/Kpl. Basri.

[5] Ketiga-tiga pasukan yang diketuai oleh SP4 kemudiannya berlepas ke kawasan Kubang Semang, Pulau Pinang dengan menaiki tiga buah kenderaan. Pasukan pertama menaiki kereta proton Waja, pasukan kedua menaiki sebuah lori dan pasukan ketiga menaiki kereta proton Gen2. Kira-kira jam 11.00 malam (31.5.06) kesemua tiga pasukan tiba di kawasan Kubang Semang dan mengambil tempat bagi membuat pemerhatian dan menunggu untuk melakukan serbuan.

[6] Pada 1.6.06 jam lebih kurang 1.20 pagi SP4 mendapat makluman daripada SP5 bahawa saspek “Mi” akan menghantar bekalan ganja kepada SP5 di Jalan Permatang Nibong, Kubang Semang. SP4 telah mengarahkan semua pasukan bergerak ke kawasan yang dimaksudkan dengan didahului oleh pasukan ketiga yang bertindak sebagai ‘undercover’. Pada jam 1.40 pagi semasa SP4 dan pasukan serbuan sedang menuju ke Jalan Permatang Nibong dan ketika melalui susur keluar Lebuhraya

Butterworth-Kulim (BKE), SP4 telah ternampak sebuah kereta jenis Kancil sedang berhenti di tepi jalan berhampiran satu tiang lampu. SP4 melihat kereta pasukan ‘undercover’ menghampiri kereta Kancil tersebut dan berhenti di belakang kereta Kancil itu. Kereta pasukan SP4 dan lori pasukan kedua berhenti kira-kira 20 meter di belakang kereta pasukan ‘undercover’.

[7] Pada jam lebih kurang 1.45 pagi SP4 melihat Det. L/Kpl. Dahalan (SP5) keluar dari kereta dan menuju ke arah bahagian pemandu kereta Kancil. SP4 melihat SP5 menundukkan badan seperti bercakap-cakap dengan pemandu kereta Kancil tersebut. Seketika kemudian SP4 melihat SP5 memberikan isyarat untuk serbuan dengan cara menanggalkan kopiah kepala yang dipakai oleh SP5. Melihat isyarat tersebut SP4 mengarahkan semua pasukan serbuan membuat serbuan. Kereta proton Gen2 yang dipandu oleh Det. L/Kpl. Basri bergerak ke hadapan dan berhenti di hadapan kereta Kancil bagi menghalang kereta Kancil dari bahagian hadapan. Kereta proton Waja yang dinaiki oleh pasukan SP4 menghalang di bahagian kanan kereta Kancil. Manakala lori dari pasukan kedua menghalang kereta Kancil dari bahagian belakang. SP4 keluar dari kereta dan memperkenalkan diri dengan berteriak ‘Polis’. Penumpang di bahagian belakang dan bahagian depan kereta Kancil masing-masing membuka pintu dan lari tetapi berjaya ditangkap tidak jauh dari kereta tersebut. SP4 membuka pintu bahagian pemandu kereta Kancil dan menangkap pemandu di tempat duduk pemandu dengan bantuan SP5 dan Det. Sarjan Raja. SP4 kemudiannya mengarahkan Det. Sarjan Raja membuat pemeriksaan badan ke atas ketiga-tiga tangkapan tetapi tiada apa-apa barang salah dijumpai dari badan mereka.

[8] SP4 seterusnya menjalankan pemeriksaan ke atas kereta Kancil dengan disaksikan oleh ketiga-tiga tangkapan. Hasil pemeriksaan itu SP4 telah menjumpai satu beg plastik berwarna merah jambu bertulis ‘True Fashion’ yang terletak di bahagian letak kaki penumpang belakang sebelah kanan iaitu di belakang tempat duduk pemandu. SP4 telah mengambil beg plastik tersebut dan memeriksanya dan mendapati di dalamnya terdapat satu beg plastik lut sinar yang berisi lima (5) ketulan mampat disyaki ganja yang mana dua ketulan dibalut dengan kertas timah dan plastik manakala tiga ketulan dibalut dengan plastik lut sinar. Lelaki yang duduk di tempat duduk pemandu kereta Kancil pendaftaran PEX 3607 dicamkan sebagai OKT1, lelaki di tempat duduk hadapan sebelah pemandu dicamkan sebagai OKT2 dan lelaki di tempat duduk belakang dicamkan sebagai OKT3.

[9] Semua tangkapan tersebut dan barang kes kemudiannya dibawa balik oleh SP4 ke Ibu Pejabat Polis Daerah Bukit Mertajam dengan menggunakan dua buah kereta dan tiba pada jam 2.30 pagi. SP4 menaiki kereta Kancil nombor pendaftaran PEX 3607 (P33) bersama OKT1 dan OKT2 manakala OKT3 dibawa balik menaiki kereta pasukan SP5. Di IPD Bukit Mertajam SP4 telah membuat tandaan ke atas semua barang kes. Beg plastik merah jambu ‘True Fashion’ ditandakan ‘M’ (P31). Beg plastik lut sinar ditandakan ‘N’ (P32). Lima ketulan mampat disyaki ganja ditandakan sebagai ‘N1’ (P21A-plastik lut sinar, P21B-kertas timah), ‘N2’ (P22A-plastik lut sinar, P22B-kertas timah), ‘N3’ (P25A-plastik lut sinar pertama, P25B-plastik lut sinar kedua), ‘N4’ (P26) dan ‘N5’ (P28) bersama tarikh dan tandatangan SP4. Seterusnya SP4 membuat timbangan ke atas lima ketulan tersebut dan mendapati berat kasar keseluruhan lima ketulan disyaki ganja itu seberat 5 kilogram. SP4 kemudiannya telah menyediakan borang bongkar (P16) dan membuat laporan tangkapan dan rampasan iaitu Kubang Semang Rpt. 1046/06 (P17). Pada jam 5.30 pagi SP4 membuat serahan semua barang kes yang telah ditandakan itu kepada pegawai penyiasat kes iaitu Cif Insp. Moey (SP6) dan satu borang serah menyerah barang kes telah dimasuki di antara SP4 dan SP6 (P18). SP4 turut merampas dua batang anak kunci kereta Kancil (P15) serta dua set telefon bimbit jenis Nokia dan Motorola dari OKT1 (P11 dan P12).

[10] Pada jam 10.00 pagi 1.6.06 SP4 telah membawa SP6 ke tempat kejadian bagi menunjukkan kawasan tempat kejadian. Hadir sama ke situ ialah juru gambar (SP1). Sebanyak empat keping gambar tempat kejadian telah diambil (P3 (A-D).

[11] Saksi SP5 (Det. L/Kpl. Dahalan) mengatakan pada 31.5.06 jam 9.30 pagi SP5 bersama Det. L/Kpl. Basri dan Det. Sjn. Raja telah membuat perjumpaan dengan seorang sumber berdaftar di Butterworth, Pulau Pinang untuk mengumpul maklumat dadah. Di dalam perjumpaan itu sumber telah mendedahkan kepada SP5 tentang seorang yang dipanggil “Abang Mi” yang telah meminta sumber mencari pelanggan bagi penjualan dadah dan “Abang Mi” telah memberikan nombor telefon bimbitnya kepada sumber iaitu nombor “012-4508469”. Di akhir perjumpaan itu Det. Sjn. Raja telah meminta sumber menghubungi “Abang Mi” bagi memberitahu telah mempunyai pelanggan iaitu satu lelaki Melayu dan satu lelaki Aceh. SP5 membawa watak lelaki Melayu dan Det. L/Kpl. Basri membawa watak lelaki Aceh. SP5 mengatakan “Abang Mi” bersetuju berjumpa ‘pelanggan’ tersebut iaitu SP5 dan Det. L/Kpl. Basri pada hari itu dan perjumpaan ditetapkan di stesyen minyak Petronas, Seberang Jaya, Pulau Pinang. SP5 mengatakan dapat mendengar perbualan telefon sumber dan “Abang Mi” kerana pembesar suara telefon sumber telah dikuatkan.

[12] Pada jam 2.15 petang SP5 bersama Det. L/Kpl. Basri telah pergi ke stesyen minyak Petronas yang dikatakan dan di situ SP5 telah berjumpa dengan sumber. Lebih kurang 10 hingga 15 minit kemudian satu kereta jenis Kancil nombor pendaftaran PEX 3607 yang dinaiki oleh dua lelaki Melayu telah datang ke stesyen tersebut dan berhenti. Sumber telah pergi ke kereta Kancil itu dan membawa kedua-dua lelaki tersebut kepada SP5 dan Det. L/Kpl. Basri. Sumber telah perkenalkan kepada SP5 yang pemandu kereta bernama “Abang Mi” dan penumpang kereta Kancil bernama panggilan “Botak”. Sumber kemudian beredar dari situ dengan meninggalkan SP5 dan Det. L/Kpl. Basri bersama “Abang Mi” dan “Botak”. SP5 telah jemput kedua-dua mereka masuk ke kereta SP5 yang dipandu oleh Det. L/Kpl. Basri. Di dalam kereta itu SP5 telah berunding pembelian dadah ganja dan “Abang Mi” bersetuju membekalkan sebanyak 30 kilogram dan waktu penjualan akan ditetapkan pada malam itu. Harga jualan ialah RM1400 sekilogram. Semasa perbincangan itu hanya SP5 dan “Abang Mi” sahaja yang berbincang walau pun “Botak” ada bersama. SP5 mencamkan “Abang Mi” sebagai OKT1 dan “Botak” sebagai OKT3. Perjumpaan di dalam kereta SP5 tersebut berlaku lebih kurang setengah jam. Di dalam perjumpaan itu SP5 menggunakan sama samaran sebagai “Malik”.

[13] Pada jam lebih kurang 7.00 petang SP5 menerima panggilan telefon daripada OKT1 melalui nombor yang sama yang diberikan oleh sumber dan OKT1 sendiri. OKT1 memberitahu bahawa towkay tidak ada di setor dan oleh itu bekalan tidak dapat dikeluarkan. OKT1 meminta SP5 dan Det. L/Kpl. Basri menunggu jika OKT1 dapat berjumpa towkay. SP5 memaklumkan perkara tentang panggilan tersebut kepada SP4 dan juga memberitahu hasil perbincangan dengan OKT1.

[14] Pada jam 9.45 malam OKT1 menghubungi lagi SP5 melalui nombor yang sama. OKT1 memberitahu SP5 yang towkay beliau tidak dapat mengeluarkan bekalan sebanyak 30 kilogram pada malam itu dan hanya boleh beri sebanyak 5 kilogram dan selebihnya iaitu 25 kilogram akan diberikan pada esok hari. SP5 bersetuju dengan cadangan OKT1 tersebut. Pada lebih kurang jam 11.50 malam OKT1 menghubungi lagi SP5 dengan menggunakan nombor yang sama dan OKT1 meminta SP5 menunggu di kawasan Kubang Semang. SP5 dan Det. L/Kpl. Basri menuju ke Kubang Semang dengan diikuti oleh pasukan serbuan dalam kenderaan masing-masing setelah SP5 memaklumkan perkembangan.

[15] Pada jam 1.15 pagi (1.6.06) SP5 menerima panggilan dari OKT1 yang meminta untuk berjumpa SP5 di kawasan lampu isyarat jalan keluar Lebuhraya BKE ke Kubang Semang. SP5 telah bertanya samada OKT1 ada bekalan bersamanya dan OKT1 mengatakan “Abang Mai jumpa saya kita serah menyerah di kawasan ini”. SP5 memaklumkan perkembangan tersebut kepada SP4. SP5 bersama Det. L/Kpl. Basri terus bergerak ke tempat perjumpaan dan tiba di situ lebih kurang jam 1.45 pagi dan di kawasan lampu isyarat jalan keluar BKE ke Kubang Semang itu SP5 dapat melihat kereta OKT1 iaitu Kancil warna perak nombor PEX 3607. Det. L/Kpl. Basri telah memberhentikan kereta di belakang kereta Kancil tersebut dan SP5 telah turun dan pergi ke kereta Kancil itu ke bahagian sebelah pemandu dan mendapati kereta itu dipandu oleh OKT1. Terdapat dua orang lagi di dalam kereta iaitu di bahagian penumpang depan dan di kerusi belakang. Penumpang di kerusi belakang dicamkan sebagai “Botak” (OKT3). SP5 tidak kenal penumpang di tempat duduk depan sebelah OKT1. OKT1 telah menurunkan cermin tingkap dan memberitahu SP5 yang bekalan ada dalam keretanya dan SP5 memberitahu OKT1 untuk lihat bekalan dahulu sebelum panggil “Aceh” (Det. L/Kpl. Basri) membawa duit. OKT1 telah meminta OKT3 yang duduk di belakang mengangkat beg plastik warna merah (P31) dan OKT3 memberikan beg itu kepada OKT1. OKT1 menunjukkan kepada SP5 beg tersebut yang diletak di atas riba OKT1. OKT1 membuka sedikit beg plastik tersebut dan tunjukkan kandungan beg itu kepada SP5. SP5 dapat melihat terdapat lima ketulan mampat ganja di dalam beg plastik itu. OKT1 mengatakan itulah ganja yang hendak dibekalkan kepada SP5. SP5 setelah itu telah mengangkat kopiah kepala yang dipakainya sebagai isyarat kepada SP4 bagi melakukan serbuan. Ketika itu juga Det. L/Kpl. Basri mengundurkan kereta dan membawa kereta proton Gen2 ke hadapan kereta Kancil bagi mengepung di bahagian hadapan. Kereta SP4 pula menghimpit di sebelah kanan Kancil sementara lori pasukan kedua menyekat kereta Kancil dari arah belakang. SP5 telah membantu SP4 menangkap OKT1. OKT2 dan OKT3 yang lari keluar dari kereta dapat ditangkap di kawasan berdekatan bendang.

[16] Keterangan saksi-saksi lain seperti SP1, SP2, SP3 dan SP6 adalah lebih merupakan keterangan formal dalam hal pengambilan gambar tempat kejadian dan eksibit, penyimpanan selamat barang kes dan siasatan kes. Walau pun begitu keterangan SP7 dan SP8 akan dibincangkan dengan lebih terperinci oleh mahkamah nanti kerana terdapatnya isu-isu penting yang memerlukan dapatan dan keputusan mahkamah ke atasnya.

[17] Semasa menutup kesnya, pihak TPR yang bijaksana telah menawarkan tiga orang saksi kepada pihak pembelaan iaitu Det. L/Kpl. Mohd Basri Mohd Nor, Det. Sarjan Raja a/l Govindasamy dan Zaliha binti Mohd.

Tugas mahkamah di akhir kes pendakwaan

[18] Di akhir kes pendakwaan, mahkamah ini perlu memutuskan sama ada pihak pendakwaan telah berjaya membuktikan satu kes prima facie terhadap tertuduh seperti yang dikehendaki oleh seksyen 180(1) Kanun Tatacara Jenayah.

[19] Langkah-langkah yang perlu diambil oleh hakim bicara diakhir kes pendakwaan telah dihuraikan dalam kes-kes PP v. Mohd Radzi bin Abu Bakar [2006] 1 CLJ 457 , Balachandran v PP [2005] 1 CLJ 85 , Looi Kow Chai & Anor v PP [2003] 1 CLJ 734, [2003] 2 AMR 89 dan Dato’ Seri Anwar bin Ibrahim (No.3) [1999] 2 CLJ 215 . Dalam kes Looi Kow Chai & Anor (supra) Y.A. Gopal Sri Ram JCA (FCJ ketika ini) mengatakan:

“It is therefore follows that there is only one exercise that a judge
sitting alone under s. 180 of the Code has to undertake at the close of
the prosecution case. He must subject the prosecution evidence to the
maximum evaluation and to ask himself the question: If I decide to call
upon the accused to enter his defence and he elects to remain silent,
am I prepared to convict him on the totality of the evidence contained
in the prosecution case? If the answer is in the negative then no
prinma facie case has been made out and the accused would be entitled
to an acquittal.”

[20] Di atas panduan oleh kes-kes tersebut, mahkamah ini membuat penilaian maksima ke atas keterangan saksi-saksi pendakwaan dan kes pendakwaan untuk melihat sama ada satu kes prima facie telah berjaya dibuktikan bagi pembelaan diri tertuduh-tertuduh dipanggil terhadapnya.

Isu-isu yang berbangkit

[21] Terdapat enam isu penting yang telah dibangkitkan oleh pihak pembelaan diakhir kes pendakwaan –

(a)   kegagalan pihak pendakwaan membuktikan dadah yang menjadi perkara
pertuduhan adalah cannabis seperti yang ditakrifkan di bawah
seksyen 2 Akta Dadah Berbahaya, 1952;

(b)   kegagalan SP4 menyatakan di dalam laporan polis P17 tentang
terdapatnya peranan ‘undercover’ oleh SP5 dan Det. L/Kpl. Basri;

(c)   kredibiliti keterangan SP4 dan SP5 ke atas projek membeli dadah;

(d)   penggunaan seksyen 32(1)(b) Akta Keterangan, 1950 oleh pihak
pendakwaan untuk memasukkan kertas tugasan ahli kimia sebagai
eksibit;

(e)   sama ada terdapat unsur niat bersama oleh tertuduh-tertuduh;

(f)   kegagalan memanggil tuanpunya kereta Kancil;

(g)   kegagalan memanggil pemberi maklumat atau sumber.

Isu berkaitan laporan kimia ID39, ID42 dan ID44A

ID 39 salinan photostat laporan kimia bertarikh 17.10.2006

[22] ID 39 adalah merupakan salinan photostat laporan kimia bernombor makmal (PP)FOR 1843/06-0 bertarikh 17.10.2006 yang disediakan oleh ahli kimia Rosmi binti Hamid. Dokumen photostat ini dalam bentuk satu muka surat (yang sepatutnya dua muka surat) telah dikemukakan oleh pihak pendakwaan melalui saksi SP6 iaitu pegawai penyiasat kes. Pihak pendakwaan memohon laporan ini ditandakan sebagai dokumen eksibit ‘P’ tetapi dibantah oleh peguambela-peguambela yang bijaksana di atas alasan pihak pendakwaan masih tidak membawa keterangan bukti serahan laporan kimia tersebut ke atas tertuduh-tertuduh seperti yang diperlukan di bawah seksyen 399(1) Kanun Tatacara Jenayah. Mahkamah telah melihat ID39 tersebut dan mendapati tidak terdapat di mana-mana bahagian di muka hadapan atau muka belakang ID39 tersebut yang ada mencatitkan serahan laporan kimia tersebut telah dibuat ke atas tertuduh-tertuduh. ID39 juga bukanlah salinan asal laporan kimia tetapi salinan photostat yang hanya menunjukkan muka surat pertama. Mahkamah bersetuju dengan bantahan peguam tersebut dan dokumen tersebut di peringkat keterangan yang ada masih dikekalkan sebagai dokumen ID39. Status laporan kimia ID39 ini terus kekal sebagai dokumen ID sehingga pihak pendakwaan menutup kes pendakwaan pada 8.12.2009. Tiada penjelasan diberikan oleh pihak pendakwaan ke atas kegagalan mengemukakan laporan kimia yang asal walau pun menurut SP6 beliau ada memasukkannya ke dalam kertas siasatan. SP7 dalam keterangannya ada mengatakan beliau membuat photostat beberapa salinan laporan kimia berdasarkan kepada salinan laporan kimia asal.

ID 42 salinan photostat laporan kimia bertarikh 17.10.2006

[23] ID42 adalah laporan kimia oleh ahli kimia yang sama iaitu Rosmi binti Hamid bertarikh 17.10.2006 juga bernombor makmal (PP)FOR 1843/06-0. ID42 ini adalah dalam bentuk dokumen photostat dengan dua muka surat dan di belakang muka surat 2 terdapat catitan serahan laporan kimia ke atas ketiga-tiga tertuduh yang dilakukan pada 27.5.09. Pihak pendakwaan memohon untuk dokumen laporan kimia photostat tersebut ditandakan sebagai eksibit ‘P’ pendakwaan. Peguambela-peguambela yang bijaksana telah membantah ke atas permohonan tersebut di atas alasan pihak pendakwaan melalui saksi SP7 yang membuat serahan laporan kimia telah gagal mencamkan tandatangan tertuduh-tertuduh di catitan laporan tersebut dan SP7 juga gagal mencamkan tertuduh-tertuduh sebagai orang-orang yang dijumpai semasa pergi ke Penjara Pulau Pinang. Peguambela juga mengatakan semasa di dalam mahkamah juga SP7 gagal mencamkan identiti tertuduh-tertuduh dengan cuma mengatakan tertuduh-tertuduh berada di dalam mahkamah apabila melihat hanya tertuduh-tertuduh sahaja yang berada dikandang tertuduh. Di atas kegagalan saksi SP7 mencamkan tandatangan tertuduh-tertuduh, kegagalan mencamkan tertuduh-tertuduh yang menandatangi laporan itu dan laporan kimia tersebut hanya dikemukakan dalam bentuk photostat, maka mahkamah ini hanya membenarkan laporan tersebut ditandakan sebagai dokumen ID42 sahaja. Walau bagaimana pun mahkamah membenarkan tandatangan SP7 sendiri yang terdapat di belakang muka surat kedua laporan kimia ID42 tersebut ditandakan sebagai eksibit P41 iaitu “T.Tangan Pemberi, I/18353 Mohd Nor Hafiz b. Ishak”. Laporan kimia ID42 ini dan tandatangan yang dikatakan dibuat oleh tertuduh-tertuduh terus kekal sebagai dokumen ID42 dan gagal dibuat pengecaman sehingga pihak pendakwaan menutup kes pendakwaan. Sekali lagi pihak pendakwaan gagal memberikan penjelasan atau membawa apa-apa keterangan ke atas kegagalan mengemukakan laporan kimia yang asal bagi dokumen ID42 tersebut selain dari kegagalan SP7 mencamkan tandatangan tertuduh-tertuduh dan identiti setiap tertuduh yang menurunkan tandatangan.

ID44A laporan kimia bertandatangan ringkas bertarikh 16.10.2006

[24] ID44A adalah merupakan salinan asal laporan kimia bertarikh 16.10.2006 di bawah nama ahli kimia Rosmi binti Hamid. Beliau telah meninggal dunia pada 14.4.2009. ID44A ini mempunyai tandatangan ringkas dibawahnya. ID44A tersebut dikemukakan oleh pihak pendakwaan bersama 16 muka surat lagi dokumen yang dikatakan sebagai rekod kertas tugasan ahli kimia Rosmi binti Hamid. Laporan kimia ini mempunyai nombor makmal yang sama iaitu (PP)FOR 1843/06-0 tetapi bertarikh 16.10.2006. Terdapat tandatangan ringkas oleh ahli kimia dan tarikh 16/10 pada bahagian bawah muka surat satu laporan tersebut. Pihak pendakwaan telah memanggil SP8 iaitu Pengarah Jabatan Kimia Cawangan Negeri Kedah yang merupakan ketua unit bahagian forensik Jabatan Kimia Cawangan Pulau Pinang ketika laporan kimia (PP)FOR 1843/06-0 disediakan oleh ahli kimia Rosmi binti Hamid yang bertugas di bawah seliaan beliau. Makmal analisa dadah berada di bawah unit bahagian forensik yang SP8 menjadi ketua unit pada ketika itu. Bagi tujuan pengemukaan rekod kertas tugasan Rosmi binti Hamid ini, pihak pendakwaan memohon menggunapakai peruntukan seksyen 32(1)(b) Akta Keterangan, 1950 di atas alasan pembuat dokumen tersebut telah meninggal dunia. SP8 mengatakan Rosmi binti Hamid telah meninggal dunia pada 14.9.2009 kerana barah dan beliau ada menziarahi mayat allaryarhamah. SP8 mengatakan beliau dapat mencamkan tulisan tangan Rosmi binti Hamid kerana biasa melihat tulisan beliau. SP8 juga mengatakan Rosmi binti Hamid ada menyerahkan sesalinan kertas tugasan berkaitan tugasan nombor makmal (PP) FOR 1843/06-0 yang telah selesai dilaksanakan analisa.

[25] Mahkamah berpuas hati pra-syarat seksyen 32(1) Akta Keterangan, 1950 telah dipenuhi dan SP8 berupaya mencamkan tulisan tangan Rosmi binti Hamid dan dengan itu membenarkan beberapa dokumen catitan ahli kimia Rosmi binti Hamid yang dibuat secara tulisan tangan dimasukkan dan diterima sebagai eksibit iaitu catitan-catitan tulisan tangan yang terdapat di muka surat 5, 13 dan 17 kertas tugasan tersebut yang masing-masing ditandakan sebagai eksibit P44B (rekod pergerakan barang kes), P44G (catitan berat kasar dan berat bersih bungkusan ‘MKH’ bagi barang kes N1 hingga N5) dan P44J (catitan berat sample yang diambil dari barang kes N1 hingga N5). Mahkamah menerima keterangan bahawa catitan-catitan tulisan tangan tersebut adalah milik Rosmi binti Hamid dan beliau mempunyai pengetahuan peribadi di dalam membuat catitan tersebut (lihat kes Allied Bank (Malaysia) Bhd. v Yau Jiok Hua [1998] 2 CLJ 33 ).

[26] Bagi laporan kimia bertarikh 16.10.2006 di muka surat 1 dan 2 dokumen kertas tugasan, pihak pandakwaan telah tidak meminta SP8 mencamkan tandatangan ringkas (initial) yang terdapat di dalamnya. Pihak pendakwaan sesungguhnya tidak ada meminta SP8 mencamkan kesemua tandatangan ringkas yang terdapat dalam setiap muka surat kertas tugasan tersebut. Dengan yang demikian semua tandatangan ringkas yang terdapat disetiap muka surat kertas tugasan telah tidak dibuat pengecaman oleh pihak pendakwaan sebagai milikan Rosmi binti Hamid. Mahkamah tidak boleh membuat andaian sendiri tanpa keterangan ke atasnya. Adalah menjadi tugas pihak pendakwaan untuk membuktikan tandatangan ringkas disetiap muka surat kertas tugasan tersebut sebagai milik Rosmi binti Hamid dan ianya sepatutnya dibuat melalui SP8 tetapi telah tidak dilakukan. Butiran maklumat-maklumat di muka surat 1 dan 2 laporan kimia tersebut adalah merupakan cetakan yang dikeluarkan secara komputer. Pihak pendakwaan juga sewajarnya mengemukakan sama sijil perakuan di bawah seksyen 90A(2) Akta Keterangan, 1950 bagi dikemukakan oleh SP8 bersama dokumen cetakan komputer itu tetapi telah tidak dikemukakan. Malahan pihak pendakwaan tidak ada langsung membawa apa-apa keterangan melalui SP8 bagaimanakah data-data atau maklumat yang terdapat dalam kertas tugasan dizahirkan dalam bentuk cetakan komputer dan adakah ianya dalam perjalanan penggunaanya yang biasa seperti yang pandukan oleh seksyen 90A Akta Keterangan, 1950 (lihat kes Ahmad Najib Aris v PP [2009] 2 CLJ 800 Mahkamah Persekutuan, [2007] 2 CLJ 229 Mahkamah Rayuan; Gnasegaran Pararajasingam v PP [1997] 4 CLJ 6 ; Ooi Meng Sua v PP [2009] 8 CLJ 736 ). Pihak pembelaan telah membantah terhadap kemasukan dokumen kertas tugasan tersebut sebagai eksibit di atas alasan ketiadaan sijil perakuan di bawah seksyen 90A(2) Akta Keterangan dan kegagalan pihak pendakwaan mencamkan tandatangan ringkas yang terdapat dalam dokumen tersebut. Pihak pendakwaan juga tidak menjelaskan mengapakah terdapat berbezaan tarikh diantara ID44A yang bertarikh 16.10.2006 berbanding dengan ID39 dan ID42 yang masing-masing bertarikh 17.10.2006 sedangkan butiran laporan adalah merujuk kepada perkara nombor makmal yang sama. Di atas alasan pihak pendakwaan tidak membawa keterangan daripada SP8 untuk mencamkan tandatangan ringkas yang terdapat dalam laporan kimia ID44A, tiada penjelasan ke atas perbezaan tarikh laporan kimia iaitu 16.10.2006 berbanding dengan ID39 dan ID42 bertarikh 17.10.2006 dan kegagalan mengemukakan sijil perakuan di bawah seksyen 90A(2) Akta Keterangan serta ketiadaan penjelasan bagaimanakah maklumat-maklumat tersebut dihasilkan, maka mahkamah hanya membenarkan laporan kimia di muka surat 1 dan 2 kertas tugasan yang dikemukakan melalui SP8 tersebut ditandakan sebagai dokumen ID44A sahaja. Perlu disebutkan bahawa usaha pihak pendakwaan membawa masuk kertas-kertas tugasan ahli kimia Rosmi binti Hamid termasuk laporan kimia bertarikh 16.10.2006 (ID44A) tersebut adalah timbul ekoran daripada kegagalan pihak pendakwaan mendapatkan laporan kimia ID39 dan ID42 ditandakan sebagai dokumen eksibit pendakwaan yang jika diterima akan bermakna paket-paket dadah terlibat yang telah dianalisa oleh ahli kimia (ID20, ID22, ID24, ID27 dan ID29) akan dapat ditandakan juga sebagai eksibit pendakwaan ‘P’ dalam membentuk intipati atau unsur pertuduhan kes pengedaran dadah berbahaya.

[27] Dengan kegagalan membawa masuk laporan kimia ID39, ID42 dan ID44A, pihak pendakwaan telah kehilangan bukti unsur terpenting pertuduhan iaitu dadah terlibat adalah dadah berbahaya cannabis seperti yang ditakrifkan di bawah seksyen 2 Akta Dadah Berbahaya, 1952. Kegagalan tersebut juga menjadikan semua lima paket dadah yang telah dianalisa oleh ahli kimia dan dibungkus semula dalam paket-peket yang dibekalkan oleh ahli kimia telah tidak dapat ditandakan sebagai eksibit pendakwaan. Oleh yang demikian lima paket bahan tumbuhan yang dilihat berlerai-lerai tersebut iaitu ID20 (N1), ID22 (N2), ID24 (N3), ID27 (N4) dan ID29 (N5) terus tinggal kekal sebagai barang kes ID sahaja.

[28] Sebaik sebelum pihak pendakwaan menutup kes, TPR yang bijaksana telah memanggil saksi SP9 iaitu pegawai siasatan gantian yang hanya dilantik pada 7.12.2009 bagi mengemukakan sijil perakuan di bawah seksyen 90A(2) Akta Keterangan, 1950 bertarikh 7.12.2009 yang dikeluarkan oleh Pengarah Jabatan Kimia Malaysia Cawangan Pulau Pinang bagi “daftar cabutan butir-butir (PP)FOR 1843/06-0”. Setelah mendengar hujahan pihak-pihak, mahkamah ini telah membenarkan dokumen itu ditandakan sebagai eksibit P45 di atas alasan dokumen itu telah diterima oleh pegawai penyiasat pengganti (SP9) yang diarahkan mengambil alih kertas siasatan daripada SP6 iaitu pegawai penyiasat asal yang telah bertukar, iaitu sehari sebelum pihak pendakwaan menutup kes pendakwaan. Walau bagaimana pun penerimaan masuk sijil perakuan tersebut sebagai P45 tidak bermakna laporan kimia ID39, ID42 dan ID44A boleh ditukar menjadi dokumen eksibit ‘P’ di atas alasan, (a) kandungan sijil perakuan tersebut tidak jelas maksudnya apabila menyebut ‘Daftar cabutan butir-butir (PP) FOR 1843/06-0’, (b) ketiadaan keterangan oleh pihak pendakwaan dalam pengecaman tandatangan ahli kimia ke atas ID44A, (c) kegagalan menjelaskan perbezaan tarikh laporan kimia, dan (d) kegagalan memberi penjelasan ke atas ketiadaan laporan kimia asal dan pengemukaan salinan photostat laporan kimia ID39 dan ID42 seperti yang mahkamah ini telah nyatakan di atas. Mahkamah mendapati pihak pendakwaan sendiri pun tidak pasti tentang dokumen mana yang hendak dimaksudkan oleh sijil perakuan P45 tersebut yang merujuk kepada “Daftar cabutan butir-butir (PP) FOR 1843/06-0”, adakah ianya dimaksudkan bagi ID39 atau ID42 atau ID44A atau keseluruhan ID44A hingga ID44L.

Latar belakang pengemukaan ID39 dan ID42

[29] Semasa SP6 (pegawai penyiasat) memberi keterangan, TPR yang bijaksana telah memohon untuk dadah terlibat yang telah terdapat dalam lima paket plastik berpelekat dengan lebel PP(FOR) 1843/06-0 dan bertulis ‘N1’, ‘N2’, ‘N3’, ‘N4’ dan ‘N5’ (ID 20, ID22, ID24, ID27 dan ID29) iaitu paket-paket yang dibekalkan oleh ahli kimia ditandakan sebagai eksibit barang kes ‘P’ pihak pendakwaan. Ketiga-tiga peguam yang bijaksana telah membuat bantahan ke atas penandaan dadah terlibat sebagai eksibit di atas alasan pihak pembelaan telah memberi notis bertarikh 10.6.2009 di bawah seksyen 399 Kanun Tatacara Jenayah bagi ahli kimia diperiksa balas. TPR mengesahkan penerimaan notis tersebut yang mematuhi seksyen 399(1)(b) Kanun Tatacara Jenayah tetapi mengatakan ahli kimia bernama Rosni binti Hamid telah meninggal dunia. Di atas bantahan oleh peguambela-peguambela OKT1, OKT2 dan OKT3 tersebut TPR memohon mengemukakan laporan kimia melalui SP6 dan memohon laporan kimia bertarikh 17.10.2006 ditandakan sebagai eksibit ‘P’ pihak pendakwaan di atas alasan SP6 telah memberi keterangan bahawa ahli kimia terlibat bernama Rosmi binti Hamid telah meninggal dunia. Memandangkan laporan kimia tersebut dikemukakan dalam bentuk salinan photostat satu muka surat sahaja iaitu muka pertama serta tidak terdapat apa-apa catatan di mana-mana bahawa laporan kimia tersebut telah dibuat serahan ke atas ketiga-tiga tertuduh di bawah peruntukan seksyen 399(1) Kanun Tatacara Jenayah, mahkamah hanya membenarkan laporan kimia salinan photostat tersebut ditandakan sebagai dokumen ID39. Mahkamah juga dengan itu mengekalkan status semua kandungan dadah terlibat yang masing-masing berada dalam paket plastik lut sinar bersaiz besar berlabel pelekat (PP) FOR 1843/06-0 sebagai eksibit-ekisbit ID20 bagi paket ‘N1’, ID22 bagi paket bertanda ‘N2’, ID24 bagi paket bertanda ‘N3’, ID27 bagi paket benrtanda ‘N4’ dan ID29 bagi paket bertanda ‘N5’ tertakluk kepada keterangan serahan laporan kimia terlibat telah dilakukan dengan sempurnanya oleh pihak pendakwaan ke atas setiap tertuduh yang perlu dibuktikan oleh pihak pendakwaan sekiranya kandungan dadah terlibat hendak dijadikan eksibit pendakwaan selari dengan kehendak peruntukan seksyen 399(1) Kanun Tatacara Jenayah. Sekiranya laporan kimia asal dikemukakan berserta bukti penyerahan telah dilakukan ke atas tertuduh, dan laporan kimia tersebut diterima masuk sebagai keterangan maka peruntukan seksyen 61, 62 dan 64 Akta Keterangan, 1950 akan terpakai ke atasnya bagi diberi nilaian berat. Jika serahan tidak dilakukan atau tidak dibuktikan maka pembuat laporan tersebut hendaklah dipanggil memberi keterangan terhadap pemeriksaan dan dapatannya dengan menggunakan laporannya sebagai rujukan bagi ‘refresh’ ingatannya (Liew Chin Yoong v Public Prosecutor [1970] 1 LNS 62 ). SP6 mengatakan beliau telah berpindah stesyen bertugas pada 1.11.2008 dan selepas itu tidak lagi mempunyai akses kepada kertas siasatan dan yang demikian SP6 tidak ada membuat serahan laporan kimia ke atas ketiga-tiga tertuduh. SP6 mengatakan semasa menerima semula barang kes dari ahli kimia Rosmi binti Hamid pada 6.11.2006, beliau juga ada menerima sama laporan kimia daripada ahli kimia itu.

[30] Di atas kegagalan mengemukakan laporan kimia (ID39) sebagai eksibit pendakwaan serta kegagalan penandaan lima paket dadah yang telah dianalisa dan dibungkus semula oleh ahli kimia, TPR yang bijaksana memanggil saksi SP7 (Insp. Mohd Hafiz bin Ismail). SP7 mengatakan beliau telah diarahkan oleh Ketua Bahagian Siasatan Jenayah Narkotik Daerah Seberang Perai Tengah (KBSJND) untuk membuat serahan laporan kimia ke atas tiga orang tertuduh. Bagi tujuan tersebut SP7 telah mendapatkan laporan kimia yang asal dari dalam kertas siasatan kes yang diberikan oleh KBSNJD. SP7 telah membuat salinan photostat tambahan bagi laporan kimia tersebut memandangkan terdapat hanya tiga salinan asal di dalam kertas siasatan. Berbekalkan salinan photostat tambahan tersebut, SP7 telah pergi ke Penjara Pulau Pinang dan membuat serahan laporan kimia salinan photostat ke atas setiap tertuduh. SP7 mengatakan beliau ada mencatatkan bukti serahan laporan kimia tersebut tetapi tidak ingat bilakah catitan itu dibuat. SP7 mengatakan beliau sendiri ada turunkan tandatangan dan juga meminta ketiga-tiga penama menurunkan tandatangan. SP7 tidak ingat berapa salinan laporan kimia yang beliau buat catitan di bahagian belakang. SP7 tidak ingat bilakah tarikh penyerahan dibuat tetapi mengatakan ianya pada tahun 2009. SP7 mengatakan semasa pergi ke Penjara Pulau Pinang SP7 telah berjumpa secara serentak dengan ketiga-tiga penama. Selepas membuat serahan, salinan laporan kimia photostat tersebut yang terdapat catitan dan tandatangan SP7 serta penama-penama dimasukkan ke dalam kertas siasatan. SP7 mengemukakan kepada mahkamah salinan photostat laporan kimia bertarikh 17.10.2006 yang terdapat dua muka surat di mana bahagian belakang muka surat 2 terdapat catitan tempat, tarikh dan masa serahan iaitu “ di Penjara Pulau Pinang pada 27/5/09 jam 1345 hrs” dan tandangan tiga penama serta tandatangan SP7. SP7 telah mencamkan tandatangan beliau yang berada di ruang akhir muka surat 2 belakang salinan photostat laporan kimia tersebut. Di atas pengecaman terhadap tandatangan miliknya, mahkamah membenarkan tandatangan SP7 ditandakan sebagai eksibit P41. Walau bagaimana pun apabila SP7 ditanyakan oleh TPR tentang identiti tertuduh-tertuduh yang dijumpainya di semasa ke penjara, SP7 mengatakan beliau mendapatkan identiti tertuduh-tertuduh daripada maklumat di kertas siasatan dan berdasarkan maklumat tersebut SP7 menulis ke Jabatan Penjara untuk berjumpa dengan tertuduh-tertuduh. SP7 mengatakan surat yang disediakannya itu telah difakskan ke Jabatan Penjara. Walau bagaimana pun pihak pendakwaan tidak mengemukakan salinan surat SP7 tersebut kerana tiada di dalam fail kertas siasatan. SP7 seterusnya mengatakan beliau tidak ingat nama-nama tertuduh tetapi boleh mencamkan mereka. SP7 mengatakan beliau tidak ingat ke atas tertuduh mana salinan photostat laporan kimia diserahkan dahulu. SP7 juga tidak boleh ingat identiti dan muka tertuduh yang mula-mula beliau buat serahan.

[31] Keterangan SP7 dalam perkara ini semasa pemeriksaan utama adalah seperti berikut:

“Saya tidak ingat saya serah laporan kimia kepada sesiapa dahulu. Saya
tidak ingat nama ketiga-tiga tertuduh tetapi saya boleh cam muka
ketiga-tiga mereka. Saya tidak ingat muka tertuduh yang mula-mula saya
serah laporan kimia.”

[32] Semasa perjumpaan itu ketiga-tiga penama dan SP7 berjumpa secara berdepan di dalam sebuah bilik khas di Penjara Pulau Pinang. SP7 mengatakan semasa SP7 memasuki bilik itu semua tiga penama telah pun berada di bilik khas tersebut. SP7 mengatakan beliau tahu mereka adalah penama-penama yang hendak dijumpainya kerana telah buat surat permohonan ke penjara dan pihak penjara yang menguruskan mereka dan dengan itu SP7 tidak membuat semakan dari tertuduh-tertuduh sendiri tentang identiti mereka. Memandangkan SP7 masih tidak berupaya mengenalpasti identiti tertuduh-tertuduh, TPR telah memohon SP7 dibenarkan melihat kepada catitan yang telah dibuatnya di belakang salinan photostat laporan kimia bagi menyegarkan ingatan SP7 ke atas identiti-identiti tertuduh. SP7 mengatakan beliau tidak boleh camkan OKT Rozaimi bin Omar (OKT1). SP7 mengatakan beliau tidak nampak Rozaimi bin Omar semasa Rozaimi bin Omar menurunkan tandatangan tetapi ketiga-ketiga mereka ada tandatangan. SP7 tidak ingat siapa yang dahulu tandatangan pada laporan kimia dan tidak ingat muka tertuduh yang dahulu turunkan tandatangan. SP7 mengatakan beliau tidak boleh mencamkan tandatangan tertuduh-tertuduh pada laporan kimia tersebut tetapi tertuduh-tertuduh menurunkan tandatangan secara bergilir-gilir.

[33] Keterangan SP7 dalam perkara ini semasa pemeriksaan utama adalah seperti berikut:

“Saya tidak boleh camkan orang kena tuduh Rozaimi bin Omar (OKT1). Saya
tidak nampak Rozaimi bin Omar masa dia turunkan tanda tangan tetapi
ketiga-tiga mereka ada tandatangan. Saya tidak ingat siapa yang dahulu
tanda tangan pada laporan kimia. Saya juga tidak ingat muka orang kena
tuduh yang turunkan dahulu tandatangan pada laporan kimia itu. Saya
tidak boleh camkan tandatangan orang yang pertama turunkan tandatangan
pada laporan kimia itu.”

[34] Di atas keterangan yang diberikan oleh SP7 tersebut TPR yang bijaksana memohon supaya salinan photostat laporan kimia ditandakan sebagai eksibit ‘P’ pihak pendakwaan. Bagi tandatangan yang dikatakan dibuat oleh tertuduh-tertuduh TPR memohon dirizabkan. Ketiga-tiga peguam yang bijaksana membuat bantahan di atas permohonan TPR bagi penandaan salinan photostat laporan kimia tersebut sebagai dokumen eksibit di atas alasan pihak pendakwaan melalui SP7 masih gagal membuktikan tandatangan-tandatangan dan identiti tertuduh bagi pembuktian serahan laporan kimia ke atas setiap mereka dan adakah mereka sebenarnya yang telah menurunkan tandatangan tersebut. Di atas kegagalan SP7 membuat pengecaman ke atas tandatangan yang terdapat di bahagian belakang muka surat dua salinan photostat laporan kimia tersebut dan ketiadaan penjelasan oleh pihak pendakwaan tentang mengapa hanya salinan photostat laporan kimia bertarikh 17.10.2006 sahaja dikemukakan dan mengapakah salinan asal laporan kimia tersebut tidak dapat dikemukakan, maka salinan photostat laporan kimia yang dikemukakan oleh SP7 tersebut dengan itu ditandakan sebagai ID42 oleh mahkamah tertakluk ke atas pembuktian tandatangan tertuduh-tertuduh dan penjelasan pihak pendakwaan ke atas ketiadaan pengemukaan salinan asal laporan kimia (PP) FOR 1843/06-0. Seandainya tandatangan tertuduh-tertuduh, walau pun tidak dapat dicamkan tandatangan itu dan identiti tertuduh sebagi pemilik tandatangan itu, boleh disifatkan sebagai mencukupi sebagai bukti serahan ada dibuat pihak pendakwaan masih lagi tidak boleh menjadikan laporan kimia photostat ID42 sebagai dokumen eksibit tanpa diberikan penjelasan kegagalan mengemukakan laporan kimia yang asal (seksyen 63 dan 65 Akta Keterangan, 1950). SP7 kemudiannya mengemukakan salinan daftar kematian Rosmi binti Hamid (ahli kimia) yang dikeluarkan oleh Pegawai Pendaftaran Jabatan Pendaftaran Negara Pulau Pinang bertarikh 26.10.2009 dan ditandakan sebagai ID43 disebabkan SP7 bukanlah memberi keterangan di atas kapasiti pegawai penyiasat kes. TPR mengaku janji untuk memanggil pegawai Jabatan Pendaftaran Negara Cawangan Pulau Pinang yang mengeluarkan ID43 tetapi hingga diakhir kes pendakwaan tidak dipanggil.

[35] Mahkamah juga mendapati kesemua tandatangan yang dikatakan diturunkan oleh tertuduh-tertuduh sebagai bukti penerimaan telah dicatatkan di muka surat yang sama iaitu muka surat dua salinan photostat laporan kimia ID42 dimana SP7 telah secara awal sebelum serahan dibuat telah sedia mencatitkan butiran diri penama-penama tertuduh. Mahkamah ini berpendapat kaedah mendapatkan dan mengumpulkan tandatangan tertuduh-tertuduh di bawah satu salinan laporan kimia adalah tidak teratur untuk dilakukan. Mahkamah berpendapat oleh kerana serahan laporan kimia dibuat secara berasingan ke atas setiap tertuduh maka setiap catatan bukti serahan dan bukti penerimaan hendaklah juga dicatatkan secara berasingan ke atas laporan kimia masing-masing. Pembuktian serahan dan tandatangan penerimaan tertuduh ke atas laporan kimia juga hendaklah dibuktikan secara berasingan ke atas setiap tertuduh. Oleh yang demikian mahkamah mendapati kaedah dengan mengumpulkan semua tandatangan tertuduh-tertuduh di bawah satu laporan kimia seperti yang terdapat di muka surat 2 ID42 adalah tidak teratur dan cacat.

[36] Di akhir kes pendakwaan salinan photostat laporan kimia satu muka surat yang dikemukakan melalui pegawai penyiasat SP6 kekal sebagai dokumen ID39. Laporan kimia salinan photostat yang dikemukakan melalui SP7 juga kekal sebagai dokumen ID42, kecuali bahagian tandatangan SP7 sendiri di belakang muka surat 2 laporan kimia ID42 tersebut dibenarkan ditandakan sebagai P41. Salinan daftar kematian Rosmi binti Hamid yang dikemukakan melalui SP7 juga kekal sebagai ID43.

[37] Dalam kes Chong Khee Sang v Pang Ah Chee [1984] 1 MLJ 337 isu berkaitan beban pembuktian ke atas dokumen yang hendak dikemukakan oleh plaintif sebagai eksibit bagi menyokong tuntutan plaintif dalam kes tersebut telah dibincangkan dan Y.A. Shankar J. yang memutuskan seperti berikut:

“a document cannot be admitted into evidence and marked as such until
it has been properly proved.”

[38] Dalam hal dokumen ID42, SP7 telah gagal mengenalpasti identiti tertuduh-tertuduh semasa serahan laporan kimia, gagal membuat semakan atau memeriksa indentiti tertuduh-tertuduh sebagai tertuduh-tertuduh yang hendak dibuat serahan laporan kimia, gagal mencamkan tertuduh yang mana yang telah diserahkan laporan kimia terlebih dahulu, tidak dapat mencamkan tertuduh-tertuduh dengan pasti dan tidak dapat mencamkan tandatangan mereka dan tidak melihat sendiri semasa tertuduh-tertuduh menurunkan tandatangan di ID42 tersebut. SP7 hanya membuat andaian bahawa penama-penama yang dijumpainya di Penjara Pulau Pinang itu adalah tertuduh-terduduh yang ingin dijumpai olehnya dan diserahkan dengan laporan kimia di atas dasar SP7 telah menghantar surat kepada pihak penjara bagi bertemu penama-penama dan dengan itu SP7 mempercayai orang-orang yang dijumpainya itu adalah tertuduh-tertuduh yang diperlukannya. Mahkamah dengan berat hati mengatakan dari cara SP7 memberi keterangan, SP7 telah memberi keterangan secara sambil lewa seperti tidak mengendahkan significan keterangan beliau terhadap implikasi kes pendakwaan. Walau pun SP7 mengakui itu adalah kali pertama beliau membuat tugasan penyerahan laporan kimia semasa dalam tempoh perjawatannya tetapi ianya tidak boleh dijadikan alasan untuk gagal mencamkan tertuduh-tertuduh dan tandatangan mereka. Mahkamah mendapati pihak pendakwaan telah gagal membawa keterangan yang mencukupi dan memuaskan bagi membolehkan tandatangan-tandatangan tertuduh di ID42 dikenalpasti sebagai milik tertuduh masing-masing dan SP7 juga telah gagal mengenalpasti identiti tertuduh-tertuduh mengikut tandatangan masing-masing di ID42 semasa memberi keterangan dan dengan yang demikian pembuktian serahan laporan kimia ke atas tertuduh-tertuduh seperti yang dikehendaki di bawah seksyen 399 Kanun Tatacara Jenayah telah gagal dibuktikan. Mahkamah ini tidak boleh membuat andaiannya sendiri tertuduh-tertuduh adalah orang yang telah menurunkan tandatangan tersebut bagi menampung kegagalan pembuktian oleh pihak pendakwaan itu. Tugas membuktikan serahan laporan kimia di bawah seksyen 399(1) Kanun Tatacara Jenayah, apabila ahli kimia tidak dihasratkan untuk dipanggil memberi keterangan, adalah terletak ke atas pihak pendakwaan untuk membuktikan bahawa tertuduh-tertuduh sebenarnya telah diserahkan dengan laporan kimia yang dirujukkan itu dan sebagai bukti serahan itu tertuduh telah menurunkan tandatangannya ke atas laporan itu yang mana ini telah gagal dibuktikan dengan memuaskan oleh pihak pendakwaan. Kepincangan bukti serahan laporan kimia ID42 tersebut menjadi lebih fatal apabila hanya salinan photostat laporan kimia sahaja dikemukakan oleh pihak pendakwaan untuk dijadikan eksibit tanpa penjelasan dibawa kemana perginya salinan asal laporan kimia terlibat. Undang-undang adalah trite bahawa jika sesuatu keterangan itu tidak boleh diterima masuk maka ianya akan terus kekal tidak boleh diterima masuk sebagai keterangan walau pun pihak-pihak tidak membantah terhadapnya (Allied Bank (Malaysia) Bhd. v Yau Jiok Hua (supra)). TPR yang bijaksana menghujahkan bahawa tiada keperluan di bawah seksyen 399(1) Kanun Tatacara Jenayah untuk bukti serahan dicatatkan di laporan kimia dan dengan itu keterangan SP7 bahawa laporan kimia telah dibuat serahan ke atas tertuduh-tertuduh adalah mencukupi. Mahkamah ini dengan hormatnya tidak dapat bersetuju dengan hujahan TPR yang bijaksana itu dengan alasan apabila peruntukan undang-undang menghendaki serahan laporan orang tertentu dibuat jika pihak pendakwaan ingin mengemukakan laporan tersebut tanpa pembuat laporan dipanggil memberi keterangan lisan, maka pelaksanaan serahan tersebut secara kendiri hendaklah dibuktikan tanpa keraguan dengan bukti-bukti dokumentasi atau tandatangan tertuduh yang diambil sebagai bukti penerimaan laporan tersebut adalah membentuk keterangan prima facie serahan jika telah dapat dibuktikan dengan sempurnanya.

Penggunaan seksyen 32(1)(b) Akta Keterangan

[39] Di atas kegagalan memasukkan ID39 dan ID42 sebagai eksibit, pihak pendakwaan selanjutnya telah memangggil SP8 (Shaharudin bin Hasan) iaitu Pengarah Jabatan Kimia Cawangan Negeri Kedah. Menurut SP8 pada 2.6.06 hingga 7.6.09 beliau bertugas sebagai Ketua Bahagian Forensik Jabatan Kimia Cawangan Negeri Pulau Pinang dan juga sebagai ahli kimia. Menurut SP8 lagi beliau telah bertugas di Jabatan Kimia Cawangan Pulau Pinang sebagai ahli kimia sejak tahun 1993 sebelum dilantik mengetuai Bahagian Forensik tersebut. SP8 mengatakan ahli kimia bernama Rosmi binti Hamid adalah salah seorang ahli kimia yang berada di bawah seliaan beliau kerana makmal narkotik adalah terletak dibawah Bahagian Forensik yang beliau ketuai. SP8 mengatakan Rosmi binti Hamid telah meninggal dunia pada 14.4.2009 kerana barah paru-paru dan beliau ada menziarahi mayat Rosmi binti Hamid di rumah ibu simati di Kepala Batas. Oleh kerana Rosmi binti Hamid dibawah seliaan beliau, SP8 biasa dengan tulisan Rosmi binti Hamid (simati) dan boleh mencamkannya. SP8 seterusnya mengatakan semasa melakukan tugasan menyelia Rosmi binti Hamid, SP8 telah diserahkan oleh simati dengan kertas tugasan bersangkut tugasan nombor makmal (PP) FOR1843/06-0 yang disediakan oleh simati setelah selesai membuat analisa ke atas barang kes tugasan tersebut. SP8 juga mengatakan selaku penyelia simati, beliau juga mempunyai akses ke atas kertas tugasan simati tersebut dan ada melihatnya dan boleh mencamkan tulisan simati. SP8 mengemukakan kertas tugasan Rosmi binti Hamid berkaitan tugasan nombor makmal (PP) FOR 1843/06-0 tersebut yang terdiri daripada dokumen berikut-

(i)   laporan analisa dalam bentuk cetakan computer muka surat 1 dan 2 (ID44A)
;

(ii)  rekod pergerakan barang kes dalam bentuk tulisan tangan muka surat 5
(ID44B);

(iii)  salinan resit akuan terima bertarikh 2.6.2006 yang ada tandatangan
simati muka surat 6 (ID44C);

(iv)  satu borang Pol. 31 muka surat 7 (ID44D);

(v)   rekod barang kes yang diterima dalam tulisan catitan tangan serta
gambar barang kes muka surat 9, 10, 11 (ID44E);

(vi)  rekod berat timbangan kasar dan bersih ke atas barang kes dalam bentuk
cetakan komputer muka surat 12 (ID44F);

(vii)  rekod berat hasil timbangan kasar dan bersih ke atas barang kes dalam
bentuk tulisan tangan muka surat 13 (ID44G);

(viii)  rekod timbangan dan keputusan ujian muka surat 14 dan 15 (ID44H)

(ix)  rekod jumlah bilangan sample barang kes yang diambil yang merupakan
cetakan computer muka surat 16 (ID44I);

(x)   rekod jumlah bilangan sample barang kes yang diambil yang merupakan
tulisan tangan muka surat 17 (ID44J);

(xi)  rekod keputusan ujian Thin Layer Chromatography (TLC) dalam bentuk
imej, salinan photostat muka surat 18 (ID44K); dan

(xii)  salinan surat kepada pegawai penyiasat memaklumkan analisa dan laporan
telah siap untuk dikutip semula (ID44L).

[40] TPR telah memohon semua dokumen tersebut ditandakan sebagai eksibit menurut peruntukan seksyen 32(1)(b) Akta Keterangan, 1950 di atas alasan ahli kimia terlibat iaitu Rosmi binti Hamid telah meninggal dunia dan pihak pendakwaan telah mematuhi pra-syarat penggunaan seksyen 32(1) Akta. Ketiga-tiga peguambela yang bijaksana telah membantah ke atas permohonan tersebut dengan alasan kertas tugasan tersebut dan dokumen-dokumen terlibat itu bukanlah merupakan suatu ‘statement’ yang boleh tergolong di bawah maksud seksyen 32(1) Akta tersebut. Peguam juga menghujahkan tiada sijil perakuan di bawah seksyen 90A(2) Akta telah dikemukakan bagi dokumen-dokumen cetakan computer yang hendak dikemukakan itu. Peguam juga menghujahkan seksyen 399 Kanun Tatacara Jenayah masih perlu dipatuhi bagi pengemukaan dokumen kertas tugasan tersebut. Setelah mendengar hujahan pihak-pihak, mahkamah ini berpuas hati pra-syarat seksyen 32(1) Akta telah dipenuhi dan memutuskan hanya dokumen dalam bentuk tulisan tangan simati yang telah dicamkan oleh SP8 sebagai tulisan simati layak dikemukakan menjadi eksibit pendakwaan, iaitu dokumen di muka surat 5 (rekod pergerakan barang kes) (P44B); muka surat 13 (rekod berat timbangan kasar dan berat bersih barang kes dalam bentuk tulisan tangan) (P44G) dan muka surat 17 (rekod jumlah bilangan sample yang diambil dari setiap barang kes dalam bentuk tulisan tangan) (P44J). Merujuk kepada dokumen P44G berat bersih eksibit-eksibit bertanda N1 ialah 881 gram, N2 : 1013 gram, N3: 951 gram, N4: 950 gram dan N5: 936 gram. Menurut eksibit P44J sejumlah 261.46 gram telah diambil sebagai berat sampel bagi mewakili keseluruhan eksibit bertanda N1, N2, N3, N4 dan N5. Bagi laporan kimia (ID44A), berat timbangan ke atas barang kes cetakan komputer (ID44F), rekod jumlah bilangan sample dalam bentuk cetakan computer (ID44I) ianya kekal sebagai eksibit ID44A, ID44F dan ID44I di atas alasan tiada keterangan dibawa oleh pihak pendakwaan sama ada ianya adalah rekod yang disimpan dalam penggunaan biasa komputer dan ketiadaan pengemukaan perakuan sijil di bawah seksyen 90A(2) Akta Keterangan, 1950 bagi dokumen yang dikeluarkan oleh komputer tersebut. Bagi imej salinan phototat ujian TLC ianya kekal sebagai ID44K kerana tiada keterangan dibawa oleh pihak pendakwaan ke atas bagaimana imej dokumen tersebut diperolehi serta tiada penjelasan dibawa mengapa salinan asal dokumen itu tidak boleh dikemukakan. Bagi gambar barang kes (ID44E) ianya kekal sebagai ID44E kerana tiada keterangan atau penjelasan dibawa bagaimana penghasilan gambar tersebut boleh dilakukan dan ketiadaan penjelasan mengapa negatif gambar tidak boleh dikemukakan. ID44H (rekod pemeriksaan dan analisa) ianya kekal sebagai IDD 44H kerana rumusan ujian hanya dalam bentuk format nyataan komputer yang tersedia ada di dalam borang yang sedia tercetak (para 3 muka surat 14 dan 15) yang kesimpulannya bukan merupakan catitan dapatan secara sendiri oleh ahli kimia tersebut. Pihak pendakwaan juga telah tidak mengemukakan sebarang keterangan melalui SP8 terhadap kelayakan dan kepakaran Rosmi binti Hamid sebagai ahli kimia atau kelayakan profesional Rosmi binti Hamid.

[41] Dengan yang demikian hingga diperingkat penutupan kes pendakwaan, identiti dadah terlibat sebagai dadah berbahaya cannabis seperti yang ditakrifkan di bawah Akta Dadah Berbahaya, 1952 masih gagal dibuktikan oleh pihak pendakwaan. Di atas alasan ini sahaja pun tertuduh-tertuduh hendaklah dilepas dan dibebaskan kerana intipati penting pertuduhan mengedar dadah berbahaya gagal dibuktikan.

Isu kredibiliti keterangan SP4 dan SP5

[42] Peguambela-peguambela yang bijaksana telah membangkitkan beberapa perkara berkaitan keterangan SP4 dan SP5 yang dikatakan telah menimbulkan keraguan ke atas kredibiliti kes pendakwaan.

[43] En. Rethina Kumar peguam yang mewakili OKT2 menghujahkan saksi SP4 bukanlah saksi yang kredible dan jujur di dalam keterangannya. Ini adalah kerana SP4 menafikan projek serbuan dadah tersebut adalah projeknya sedangkan keterangan SP6 pegawai penyiasat mengatakan projek tersebut adalah projek SP4. Dalam keterangannya SP4 mengatakan projek tersebut adalah projek Det. Sarjan Raja. Peguam selanjutnya menghujahkan bahawa SP4 telah memberi keterangan bahawa taklimat telah diadakan di Bahagian Narkotik IPK Kedah, Alor Setar pada 31.5.06 jam 11.00 pagi yang dihadiri oleh seorang lagi pegawai dari Bukit Aman iaitu Cif Insp. Zuhairi dan 15 anggota termasuk SP4, Det. L/Kpl. Basri dan Sarjan Raja. Dalam taklimat itu telah ditaklimatkan bahawa satu saspek dikenali sebagai “Mi” akan membekalkan 5 kilogram ganja kepada undercover iaitu Det. L/Kpl. Dahalan dan Det. L/Kpl. Basri di kawasan Kubang Semang, Pulau Pinang. Peguam menghujahkan adalah menjadi suatu persoalan bagaimana butiran taklimat itu dapat diberikan sedangkan SP4 dan Det. L/Kpl. Basri hanya bertindak menyamar sebagai “Malek” dan “lelaki Aceh” semasa berada di Butterworth dan berjumpa OKT1 pada jam 2.25 petang 31.5.06 dan sehingga ke jam 9.45 malam hari itu baharu SP4 dapat makluman bahawa hanya 5 kilogram ganja boleh dibekalkan. Peguam juga menghujahkan pada jam 11.00 pagi iaitu masa taklimat berlaku ketika itu SP4 masih belum mengenali “Mi” dan masih belum berjumpa “Mi”. Oleh yang demikian peguam menghujahkan keterangan SP4 tersebut yang dapat memberikan maklumat butiran pembekalan dadah sebanyak 5 kilogram dan tempat serahan dadah sangat meragukan untuk diterima.

[44] Peguam selanjutnya menghujahkan tidak terdapat apa-apa nyataan oleh SP4 dalam laporan polisnya iaitu P17 tentang penggunaan SP5 dan Det. L/Kpl. Basri sebagai undercover atau agen provokatur. Sebaliknya laporan polis SP4 mengatakan SP5 dan L/Kpl. Basri adalah anggota serbuan yang ada bersama dalam pasukan serbuan bersama 13 anggota lain. Peguam menghujahkan kegagalan SP4 membutirkan terdapatnya peranan undercover oleh SP5 dan Det. L/Kpl. Basri dalam P17 adalah ketinggalan penting yang mungkin sebenarnya tidak wujud undercover seperti yang dikatakan itu. Peguam menghujahkan jika di dalam laporan P17 SP4 boleh membutirkan semasa serbuan dan tangkapan dijalankan berlaku pergelutan dan ketiga-tiga saspek mendapat kecederaan di muka, telinga dan badan maka adalah menghairankan mengapa butiran penting peranan undercover oleh SP5 dan Det. L/Kpl. Basri tidak boleh dizahirkan oleh SP4. Peguam menghujahkan ketinggalan tersebut sekali lagi menimbulkan keraguan ke atas kredibiliti keterangan SP4 dan kredibiliti SP4 sendiri sebagai saksi. Peguam merujuk kepada kes Lee Ah Seng & Anor v PP [2007] 5 CLJ 1 dan Evidence Practice and Procedure Third Edition di muka surat 1100 oleh Augustine Paul (FCJ ketika ini) yang memetik pengataan Sir John Woodroffe & Amir Ali’s Law of Evidence Vol. 4 (15th Ed, 1992) di muka surat 769 bagi menyokong hujahannya dalam isu ini, yang mengatakan:

“… a failure to assert a fact, when it would have been natural to
assert it, amounts in effect to an assertion of non-existence of the
fact. This is conceded as a general principle of evidence…Whether
silence or omission amounts to an inconsistency depends upon the
individual circumstances of each case…Obviously there may be omissions
in the previous statements which make it inconsistent with and
therefore contradictory to the evidence given by the witness in court.
The test is, would it have been natural for the person to make the
assertion in question.[Emphasis added].”

[45] Selanjutnya peguam menghujahkan bagaimana SP4 boleh mengatakan SP5 dan Det. L/Kpl. Basri dan Det. Sarjan Raja ada menghadiri taklimat di IPK Alor Setar Kedah yang diadakan pada jam 11.00 pagi sedangkan pada jam 9.30 pagi ketiga-tiga mereka masih berada di Butterwoth, Pulau Pinang berjumpa dan berbincang dengan seorang sumber berdaftar bagi mengumpul dan mengambil maklumat dadah. Peguam menghujahkan tidak ada keterangan menunjukkan mereka balik ke Alor Setar semula selepas perjumpaan dengan sumber tersebut. Peguam menghujahkan keterangan SP5 sendiri tidak ada menunjukkan SP5, Det. L/Kpl. Basri dan Sarjan Raja ada menghadiri taklimat tersebut. Peguam dengan itu menghujahkan keterangan SP4 bahawa SP5, Det. L/Kpl. Basri dan Det. Sarjan Raja hadir dalam taklimat tersebut adalah meragukan dan tidak munasabah dan tidak disokong oleh keterangan SP5 dan keterangan mengikut keadaan yang ada. Peguam menghujahkan jika SP5, Det. K/Kpl. Basri dan Det. Sarjan Raja masih berada di Butterworth, Pulau Pinang pada jam 9.30 pagi dan selepas itu berjumpa sumber serta berbincang dengan sumber dan kemudian meminta sumber menghubungi ‘Abang Mi’ bagi diperkenalkan kepada SP5 dan mengatur untuk perjumpaan dengan ‘Abang Mi’ pada petang itu juga adalah mustahil untuk ketiga-tiga mereka dapat pulang semula ke Alor Setar bagi menghadiri taklimat oleh SP4 tersebut yang diadakan pada jam 11.00 pagi memandangkan jarak perjalanan yang jauh dari Butterworth ke Alor Setar. Ketiadaan keterangan oleh SP5 yang SP5 ada balik semula ke Alor Setar selepas perjumpaan tesebut mendatangkan keraguan ke atas kredibiliti keterangan SP4 tersebut. Oleh itu Peguam menghujahkan SP4 bukanlah seorang saksi yang kredible dan memohon mahkamah menilai keterangan dan kredibiliti SP4 tersebut.

[46] Peguam selanjutnya menghujahkan bahawa keterangan SP5 yang mengatakan telah menyamar sebagai “Malek” bersama Det. L/Kpl. Basri yang menyamar sebagai “lelaki Aceh” wajar dihalusi dengan berhati-hati disebabkan SP5 tidak membuat apa-apa catitan atau nota dalam menjalankan tugasannya sebagai undercover. Peguam menghujahkan sebagai undercover sewajarnya SP5 mencatitkan apa yang berlaku di dalam menjalankan urusannya sebagai undercover bagi membeli dadah terlibat. Peguam menghujahkan kredibiliti keterangan SP5 perlu dilihat secara bersama dengan keterangan dan kredibiliti SP4. Seperti yang dihujahkan awalnya, peguam menghujahkan adalah tidak munasabah SP5 menghadiri taklimat dan memberikan maklumat semasa taklimat sedangkan kira-kira sejam sebelum itu SP4 masih berada di Butterwoth bersama sumber dan SP5 sendiri pun tidak menyebutkan ada balik semula ke IPK Kedah di Alor Setar bagi menghadiri taklimat pada jam 11.00 pagi tersebut. Peguam menghujahkan apa yang logik ialah SP4 bersama-sama Det. L/Kpl. Basri dan Det. Sarjan Raja sebenarnya terus berada di Butterworth pada pagi itu dan tidak balik ke Alor Setar. Memandangkan perjumpaan SP5 dan OKT1 hanya berlaku pada sebelah petang hari tersebut adalah tidak benar juga untuk mengatakan “Mi” akan membekalkan 5 kilogram ganja kepada SP5. Peguam juga menghujahkan tiada keterangan daripada SP5 bagaimana beg yang mengandungi lima ketulan dadah berada semula di bahagian kaki tempat duduk belakang kerusi pemandu jika semasa SP5 membuat isyarat serbuan beg itu masih dalam pegangan dan di atas riba OKT1 yang duduk di bahagian pemandu kancil. Peguam menghujahkan beg plastik tersebut sebenarnya berada di tempat letak kaki bahagian belakang kerusi pemandu semasa dijumpai oleh SP4 iaitu tempat selari dengan laporan polis SP4 di P17 yang mengatakan “dengan disaksikan oleh ketiga-tiga saspek saya telah menjumpai (1) beg plastik warna merah jambu bertulis True Fashion ditempat letak kaki penumpang belakang sebelah kanan belakang pemandu”. Peguam menghujahkan beg plastik tersebut hanya dijumpai di tempat letak kaki bahagian belakang tempat duduk pemandu iaitu tempat beg itu berada sejak dari awal dan tidak ada diangkat baik oleh OKT1 mahu pun OKT3 kerana SP4 sendiri dalam laporan P17 tidak mengatakan terdapatnya beg itu dibuka dan ditunjukkan kepada SP5.

[47] Peguam yang bijaksana yang mewakili OKT1 menghujahkan bahawa tindakan SP5 di dalam kes ini hanya sebagai anggota serbuan sebagaimana yang dinyatakan dalam laporan polis P17. Peguam menghujahkan dengan ketiadaan apa-apa catitan nota atau laporan polis oleh SP5 yang menunjukkan SP5 telah memainkan peranan sebagai agent provokatur maka keterangan SP5 yang SP5 telah bertindak sebagai undercover dan berbincang dengan OKT1 bagi bekalan dadah ganja sewajarnya ditolak.

[48] Peguam juga menghujahkan bahawa sumber telah memainkan peranan yang aktif apabila memperkenalkan SP5 kepada OKT1 dan hadir semasa perbincangan awal di antara SP5 dan OKT1 dan dengan itu sumber tidak lagi mendapat perlindungan dan hendaklah dipanggil memberi keterangan atau ditawarkan kepada pembelaan dan kegagalan berbuat demikian oleh pihak pendakwaan telah mengundang pemakaian sekyen 114(g) Akta Keterangan.

[49] Peguam OKT3 menghujahkan selain menerima pakai hujahan peguam OKT1 dan peguam OKT2 menghujahkan kegagalan pihak pendakwaan memanggil tuanpunya kereta bagi membuat penafian ke atas beg yang mengandungi dadah yang dijumpai di atas tempat letak kaki bahagian belakang tempat duduk pemandu seperti yang dinyatakan dalam P17 telah mengundang pemakaian seksyen 114(g) Akta Keterangan, 1950 terhadap kes pendakwaan.

[50] Peguam juga menghujahkan kegagalan pihak pendakwaan memanggil anggota yang dikatakan menangkap OKT3 dan OKT2 kira-kira 30 meter di kawasan bendang telah mendatangkan keraguan sama ada sebenarnya OKT2 dan OKT3 telah lari. Tiada keterangan dimana dan bagaimana mereka telah ditangkap. Dengan yang demikian peguam menghujahkan pihak pendakwaan tidak boleh bergantung kepada keterangan SP4 untuk menunjukkan perlakuan OKT3 dan OKT2 sebagai dikatakan telah melarikan diri. Dalam hal OKT1 adalah menghairankan bagaimana OKT1 mendapat kecederaan dimuka, telinga dan badan seperti yang dinyatakan dalam laporan P17 oleh SP4 sedangkan OKT1 ditangkap oleh SP4 dengan bantuan SP5 dikerusi tempat duduk pemandu kereta kancil.

[51] TPR yang bijaksana menghujahkan pemberi maklumat di dalam kes ini hanya berperanan memperkenalkan SP5 kepada OKT1 dan hanya hadir masa perjumpaan SP5 dan Det. L/Kpl. Basri dengan OKT1 pada hri kejadian. Dengan yang demikian pemberi maklumat tersebut dilindungi oleh seksyen 40 Akta Dadah Berbahaya, 1950. TPR merujuk kepada kes PP v Mansor bin Mohd Rashid & Anor [1996] 3 MLJ 560 , Lee Lee Chong v PP [1998] 4 MLJ 697, Ti Chua Hiang v PP [1995] 2 MLJ 433 bagi menyokong hujahannya.

[52] Menyentuh ketiadaan P17 membutirkan tentang kewujudan peranan SP5, TPR menghujahkan bahawa laporan P17 yang dibuat oleh SP4 hanya merupakan laporan ringkas dan tidak perlu untuk setiap perkara dimasukkan ke dalam laporan. TPR merujuk kepada kes Lee Kwai Heong & Anor v PP [2006] 2 MLJ 528 bagi menyokong hujahannya.

[53] Dalam isu kredibiliti keterangan SP4 dan SP5 TPR menghujahkan keterangan saksi-saksi pendakwaan bukanlah sesuatu yang ‘inherently incredible’. Keterangan SP4 dan SP5 saling sokong menyokong dan wajar diterima serta kredible. TPR juga menghujahkan jika pun terdapat percanggahan di antara keterangan saksi-saksi pendakwaan ianya hanyalah kecil dan tidak menjejaskan kes pendakwaan. TPR merujuk kepada kes Mohamad Ali bin PP [1962] 1 LNS 129, Lee Kwai Heong & Anor v PP (supra), Gunalan Ramachandran & Ors v PP [2006] 1 CLJ 857 dan PP v Mohd Bandar Shah bin Nordin [2008] 4 MLJ 556 .

Findings mahkamah ke atas keterangan SP4 dan SP5

[54] Memandangkan kes pihak pendakwaan adalah bergantung kepada penerimaan masuk keterangan SP4 dan SP5, maka mahkamah ini membincangkan dengan agak terperinci terhadap keterangan SP4 dan SP5 tersebut untuk melihat sama ada terdapat kebenaran di dalam penghujahan peguam-peguam yang mewakili OKT1, OKT2 dan OKT3 dan sama ada ianya kukuh dan kredible untuk diterima dan diberi nilai berat oleh mahkamah ini seperti mana yang dihujahkan oleh TPR yang bijaksana.

[55] Keterangan SP4 tentang taklimat yang diadakan adalah seperti berikut:

“Pada Jun 2006 saya bertugas di IPK Kedah sebagai Insp. Risikan di
Jabatan Siasatan Jenayah Narkotik. Pada 31.5.06 jam 11.00 pagi saya
telah hadir satu taklimat di bilik gerakan JSJ Narkotik, IPK, Kedah.
Yang hadir bersama masa taklimat ialah satu pegawai dan 15 anggota”.

[56] SP4 telah menyeraikan semua anggota yang hadir termasuk Det. L/Kpl. Dahalan (SP5), Det L/Kpl. Basri dan Det. Sarjan Raja. Selajutnya SP4 mengatakan:

“Dalam taklimat itu saya telah maklumkan satu saspek dikenali sebagai “
Mi” akan bekalkan lima kilogram ganja kepada undercover iaitu Det.
L/Kpl. Dahalan dan Det. L/Kpl. Basri di kawasan Kubang Semang Pulau
Pinang.”

[57] Semasa pemeriksaan balas oleh peguam OKT1, SP4 mengatakan:

“Q. Taklimat ini awak dapat bahan dari siapa.

J. Maklumat telah disalurkan oleh Det. L/Kpl. Dahalan.”

[58] Lanjutan daripada taklimat itu SP4 telah membahagikan pasukan kepada tiga kumpulan. Pasukan pertama terdiri daripada SP4, Det. Sjn. Raja, Konst. Kheng dan Konst. Faisal. Pasukan pertama ini menggunakan kenderaan proton waja. Pasukan kedua pula terdiri daripada Cif Insp. Zuhairi dan Det. Kpl. Sahri, Det. Kpl. Mustafa, Det. L/Kpl. Suhaimi, Det. L/Kpl. Rajendran dan Det. L/Kpl. Ghani. Pasukan kedua ini menggunakan kenderaan yang merupakan sebuah lori. Pasukan ketiga pula ialah pasukan undercover yang terdiri daripada Det. L/Kpl. Dahalan dan Det. L/Kpl. Basri. Pasukan ketiga ini menggunakan kereta proton Gen2.

[59] Menurut SP4 pada jam 11.00 malam 31.5.2006 kesemua ketiga-tiga pasukan telah tiba di kawasan Kubang Semang, Bukit Mertajam dan mengambil tempat sementara menunggu untuk membuat serbuan. SP4 mengetuai ketiga-tiga pasukan tersebut.

[60] Seterusnya SP4 mengatakan pada jam 1.20 pagi Det. L/Kpl. Dahalan telah memaklumkan kepada SP4 bahawa saspek “Mi” akan menghantar bekalan ganja kepada SP5 di Jalan Permatang Nibong, Kubang Semang. SP4 telah mengarahkan ketiga-tiga pasukan bergerak ke kawasan yang disebutkan itu dengan pasukan ketiga iaitu SP5 dan Det. L/Kpl. Basri mendahului di hadapan sebagai undercover.

[61] Pada jam 1.40 pagi ketika SP4 dan pasukannya sedang menuju ke jalan Permatang Nibong Kubang Semang, semasa tiba di susur keluar Lebuhraya BKE SP4 telah nampak satu kereta jenis kancil berhenti ditepi jalan berhampiran satu tiang lampu.

[62] Selanjutnya SP4 mengatakan pasukan undercover telah menghampiri kereta kancil itu dan berhenti dibelakangnya. Pasukan SP4 dan Insp Zuhairi telah berhenti di belakang kereta proton Gen2 yang dinaiki oleh SP5 iaitu kira-kira 20 meter jarak. Pada jam 1.45 pagi SP4 melihat SP5 keluar dari kereta dan menuju ke arah bahagian pemandu kereta kancil tersebut. SP4 melihat SP5 seperti menundukkan kepala ke arah pemandu seolah-olah berkata sesuatu. Seterusnya SP4 telah melihat SP5 memberi isyarat untuk serbuan dengan menanggalkan kopiah yang dipakainya. SP4 telah beri arahan untuk lakukan serbuan. Semasa serbuan itu kereta pasukan SP5 yang dipandu oleh Det. L/Kpl. Basri telah bergerak menghalan di bahagian hadapan kereta kancil manakala kereta pasukan SP4 menghalang di bahagian kanan kereta kancil dan lori pasukan Cif Insp. Zuhairi menghalang di bahagian belakang kereta kancil. Semasa turun dari kereta waja, SP4 telah menjerit ‘Polis’ dan penumpang di bahagian hadapan dan belakang telah keluar dari kereta kancil tersebut dan melarikan diri. Pemandu kereta kancil telah berjaya ditangkap oleh SP4 di tempat duduk pemandu, iaitu OKT1. SP4 dibantu oleh SP5 dan Det. Sarjan Raja semasa menangkap OKT1. Penumpang di bahagian depan iaitu OKT2 telah berjaya ditangkap lebih kurang jarak 5-10 meter dari kereta kancil dan SP4 melihat berlaku pergelutan semasa tangkapan apabila OKT2 meronta-ronta untuk melepaskan diri dari pegangan pasukan serbuan. Penumpang di bahagian belakang iaitu OKT3 telah berjaya ditangkap oleh Det. Kpl. Mohamad, Det. L/Kpl. Ghani dan Det. L/Kpl. Rajendran iatu kira-kira 10 meter dari kereta kancil. SP4 telah mengarahkan Det. Sarjan Raja membuat pemeriksaan badan ketiga-tiga tangkapan tetapi tiada apa-apa barang salah dijumpai. SP4 kemudiannya memeriksa kereta kancil dan telah menjumpai satu beg plastic warna merah jambu bertulis ‘True Fashion’ di tempat letak kaki penumpang belakang bahagian sebelah kanan iaitu di belakang pemandu yang apabila diperiksa beg tersebut mengandungi satu beg plastik lut sinar berisi lima ketulan mampat disyaki dadah ganja.

[63] Keterangan SP5 mengatakan 31.5.2006 jam 9.30 pagi SP5 bersama Det. L/Kpl. Basri dan Det. Sarjan Raja telah membuat perjumpaan dengan sumber berdaftar di Butterworth Pulau Pinang untuk mengumpul dan mengambil maklumat dadah. SP5 tidak pernah bertemu sumber tersebut sebelum ini. SP5 mengatakan sumber telah memberitahunya bahawa seorang bernama ‘Abang Mi’ telah mempelawa sumber untuk mencari pelanggan bagi bekalannya dan ‘Abang Mi’ memberikan nombor telefon kepada sumber. Setelah tamat perbincangan itu Det. Sjn. Raja telah mengarahkan sumber berdaftar itu mengubungi ‘Abang Mi’ untuk mengatakan telah mempunyai pelanggan iaitu satu lelaki Melayu dan satu lelaki Aceh dimana SP5 membawa watak lelaki Melayu dan Det. L/Kpl. Basri sebagai lelaki Aceh. ‘Abang Mi’ bersetuju untuk berjumpa SP5 dan Det. L/Kpl. Basri pada petang tersebut di kawasan stesyen minyak Petronas Seberang Jaya Pulau Pinang. SP5 mengatakan beliau dapat mendengar perbualan sumber dam ‘Abang Mi’ kerana speaker telefon sumber dikuatkan. Pada jam 2.15 petang SP5 telah pergi ke stesyen minyak Petronas Seberang Jaya. Di situ SP5 telah berjumpa sumber berdaftar yang sama. Lebih kurang 10 hingga 15 minit kemudian telah datang sebuah kereta kancil warna silver nombor PEX 3607 dinaiki oleh dua orang lelaki Melayu dan kereta itu berhenti di stesyen minyak tersebut. Sumber berdaftar telah pergi ke kereta kancil itu dan membawa kedua-dua lelaki itu kepada SP4. Sumber berdaftar memperkenalkan pemandu kereta ‘Abang Mi’ dan penumpang panggilan ‘Botak’ kepada SP4 dan Det. L/Kpl. Basri. Sumber juga perkenalkan SP5 sebagai lelaki Melayu bernama ‘Malek’ dan Det. L/Kpl. Basri sebagai lelaki Aceh kepada ‘Abang Mi’ dan ‘Botak’. Walau bagaimana pun SP5 tidak ingat apakah nama yang digunakan oleh Det. L/Kpl. Basri semasa menyamar sebagai lelaki Aceh tersebut. Selepas itu sumber berdaftar telah beredar dari situ meninggalkan SP5, Det. L/Kpl. Basri, “Abang Mi’ dan ‘Bota’untuk berbincang. SP5 telah menjemput ‘Abang Mi’ dan ‘Botak’ masuk ke dalam kereta yang dipandu oleh Det. L/Kpl. Basri. SP5 dan Det. L/Kpl. Basri telah melakukan perbincangan tentang pembelian dadah ganja. ‘Abang Mi’ bersetuju membekalkan sebanyak 30 kilogram dan waktu penjualan akan dilakukan pada malam itu dengan harga jualan satu kilogram sebanyak RM1400. SP5 mengatakan dalam perbincangan itu cuma SP5 dan ‘Abang Mi’ sahaja yang berbual. Perjumpaan di dalam kereta berlaku lebih kurang setengah jam. Seterusnya SP5 mengatakan pada jam 7.00 petang hari yang sama SP5 menerima panggilan telefon daripada ‘Abang Mi’ melalui nombor yang sama yang diberikan oleh ‘Abang Mi’ kepada SP5 semasa perbincangan. SP5 mengatakan ia tahu nombor tersebut adalah nombor telefon ‘Abang Mi’ kerana nombor tersebut dipamirkan di skrin telefon bimbit SP5 semasa menerima panggilan iaitu nombor 012-4508469. Pemanggil ‘Abang Mi’ meminta SP4 menunggu jika dapat kerana ‘Abang Mi’ hendak berjumpa dengan towkay setor. Pada jam 9.45 malam SP5 menerima lagi panggilan telefon dari ‘Abang Mi’ melalui nombor yang sama. ‘Abang Mi’ memberitahu SP5 yang towkay tidak dapat mengeluarkan bekalan 30 kilogram pada malam itu dan hanya boleh beri sebanyak lima kilogram sahaja dan bakinya 25 kilogram akan diberikan pada esok hari. SP5 bersetuju dan mahukan bekalan tersebut. Pada jam lebih kurang 11.50 malam SP5 menerima lagi panggilan telefon dari ‘Abang Mi’ melalui nombor yang sama yang meminta SP4 menunggunya di kawasan Kubang Semang. SP5 memaklumkan kepada SP4 ke atas perkembangan yang berlaku dan hasil perbincangan dengan ‘Abang Mi’. SP5 mengarahkan SP5 berterusan berhubungan dengan ‘Abang Mi’ bagi mendapatkan bekalan tersebut. SP5 dan Det. L/Kpl. Basri pergi ke kawasan Kubang Semang. Pada jam 1.15 pagi SP5 menerima panggilan dari ‘Abang Mi’ yang meminta SP5 berjumpa dengannya di kawasan lampu isyarat jalan keluar BKE ke Kubang Semang. SP4 bertanya ‘Abang Mi’ adakah bekalan berasamanya dan ‘Abang Mi’ dalam loghat utara memberitahu “Abang mai jumpa saya kita serah menyerah di kawasan ini.” Sebelum bertolak SP5 telah memaklumkan percakapan ‘Abang Mi’ tersebut kepada SP4. Lebih kurang jam 1.45 pagi SP5 tiba ditempat yang dikatakan dan melihat kereta yang dinaiki oleh ‘Abang Mi’ iaitu kancil nombor PEX 3607. SP5 mengatakan ketika itu beliau tidak nampak dimana pasukan SP4. Setiba berdekatan kereta kancil dan berhenti di belakangnya, SP4 telah turun dan pergi ke pemandu kereta kancil yang SP4 lihat dipandu oleh ‘Abang Mi’ iaitu OKT1. SP5 dapati ‘Botak’ berada di tempat duduk belakang dan seorang lagi lelaki yang SP5 tidak kenali berada di bahagian tempat duduk penumpang hadapan. ‘Abang Mi’ telah turunkan cermin dan mengatakan kepada SP5 ada bekalan dalam keretanya. SP5 mengatakan hendak lihat bekalan dahulu dan lepas itu baru panggil ‘Aceh’ bawa duit kepada SP5. ‘Abang Mi’ menyuruh ‘Botak’ angkat beg plastik warna merah jambu bertulis ‘True Fashion’. ‘Botak’ (OKT3) telah ambil beg merah jambu dan berikan kepada ‘Abang Mi’ dan ‘Abang Mi’ menunjukkan beg yang berada di atas riba ‘Abang Mi’ kepada SP5. ‘Abang Mi’ kemudian membuka sedikit beg plastik itu dan menunjukkan kepada SP5 kandungan beg itu yang SP5 lihat terdapat lima ketulan ganja mampat. SP5 mengatakan ‘Abang Mi’ mengatakan lima ketulan itu adalah ganja yang hendak dibekalkan kepada SP5. Setelah memastikan kandungan beg itu adalah ganja SP5 telah beri isyarat untuk melakukan tangkapan kepada pasukan serbuan iaitu dengan cara mengangkat kopiah di kepala SP5. Kenderaan pasukan serbuan telah datang dan menghimpit kereta kancil. SP5 membantu SP4 menangkap OKT1 (Abang Mi). SP5 melihat Botak (OKT3) dan OKT2 yang lari keluar dari kereta kancil telah dapat ditangkap di kawasan bendang. Selepas melakukan tangkapan ke atas OKT1, SP5 telah mendapat arahan daripada SP4 supaya meninggalkan tempat serbuan.

[64] Di dalam pemeriksaan balas oleh peguam, SP4 (pengadu) mengatakan Cif Insp. Zuhairi, Det. Kpl. Shahri, Det; Kpl. Mustafa, Det, Kpl. Zaini, Det. Kpl. Gobind, Konst. Kheng dan Konst. Faizal adalah anggota dari Bukit Aman dan merupakan pasukan yang didatangkan untuk membantu pasukan IPK Kedah untuk membuat serbuan. SP5 juga mengatakan beliau tidak tahu apa-apa tentang sumber bernama “Naun” yang peguam OKT1 sebutkan sebagai orang yang menjadi sumber berdaftar SP5. Seterusnya SP4 mengatakan bahawa projek tersebut bukanlah projek beliau dan SP4 hanya merupakan pegawai serbuan.

[65] Keterangan SP4 dalam perkara ini adalah seperti berikut:

“Q. Sebelum serbuan dibuat awak tahu Dahalan (SP5) dan Basri ada
dimana?

J. Tidak.

Q. Tugas awak hanya untuk buat serbuan.

J. Ya.

Q. Dahalan dan Basri bawah jagaan awak.

J. Ya.

Q. Soal informer awak tak tahu?

J.Tidak tahu.

Q. Dahlan ada jumpa Naun, awak tahu?

J. Tidak tahu.

Q. Awak pegawai tak tahu?

J. Ini bukan projek saya. Saya hanya pegawai serbuan.

Q. Jika bukan projek awak, projek siapa?

J. Projek dibuat oleh Det. Sjn. Raja dan dipantau oleh ASP Rosli.”

[66] Semasa pemeriksaan balas oleh peguam OKT2, SP4 mengatakan:

“Q. Ada informer dalam kes ini.

J. Tidak pasti.

Q. Ini projek Det. Sjn. Raja.

J. Ya. Mungkin dia tahu tentang ada atau tidak informer.”

[67] Keterangan SP6 (pegawai penyiasat) pula semasa disoalbalas mengatakan:

“Q. Adakah awak rakam percakapan Cif Insp. Muharishanizam (SP4).

J. Ya.

Q. Ada dia beritahu ada taklimat sebelum serbuan.

J. Dalam percakapan ada.

Q. Ada juga dia kata dia yang beri taklimat itu.

J. Ya memang ada percakapan. Dia ada beritahu dalam percakapan
yang dia yang beri taklimat.

Q. Oleh kerana dia beri taklimat bermaksud dia terlibat dalam
projek.

J. Ya.

Q. Setuju projek ini merupakan projek pengadu (SP4).

J. Ya.”

[68] Keterangan bahawa projek tersebut adalah projek SP4 dikuatkan lagi dengan keterangan SP5 yang berikut semasa disoal balas oleh peguam OKT1:

“Q. Berapa ribu RM Cif Insp. Muharishahnizam (SP4) beri kepada
awak.

J. RM7,000.

Q. Dia ambil duit itu dari mana.

J. Tidak tahu.

Q. Awak ada lihat pecahan denomination wang RM7,000 itu.

J. Tidak.

Q. Awak kira wang itu.

J. Tidak.”

[69] Dalam menjawab soalan balas peguam tentang keterangan SP4 yang mengatakan melihat SP5 seolah-olah berbual-bual dengan pemandu kereta kancil, SP4 mengakui keterangan tersebut hanyalah andaian beliau sahaja kerana beliau tidak nampak secara nyata dan seterusnya mengatakan adalah menjadi kebiasaan apabila orang berjumpa seseorang tentunya akan bercakap.

[70] Dalam perkara kunci kereta kancil semasa serbuan, SP4 mengatakan seperti berikut:

“Q. Kunci kereta kancil telah diambil pada waktu itu, iaitu waktu
Dahalan menghampiri OKT1.

J. Dahalan telah cabut kunci kereta kancil apabila sahkan ada
bekalan ganja yang dibawa OKT.”

[71] Walau bagaimana pun SP5 semasa memberi keterangan tidak menyatakan yang beliau ada mencabut kunci kereta kancil tersebut. Perkara samada ada kunci kereta kancil ada dicabut dari suiz kereta oleh SP5 tersebut adalah agak penting kerana dengan mencabut kunci kereta tersebut maka peluang untuk kereta kancil memecut lari semasa serbuan akan akan dapat dielakkan. SP5 juga tiada memberi keterangan yang beliau ada pada bila-bila masa selepas serbuan dan tangkapan memberikan kunci kereta kancil tersebut kepada SP4.

[72] Keterangan SP5 semasa pemeriksaan utama mengatakan:

“Setelah memastikan kandungan beg itu adalah ganja saya telah beri
isyarat untuk lakukan tangkapan kepada pasukan serbuan iaitu dengan
mengangkat kopiah saya. Pasukan serbuan berada di persekitaran lampu
isyarat. Saya nampak. Lepas beri isyarat dengan angkat kopiah Det.
L/Kpl. Basri telah mengundurkan kereta dan merapatkan kereta beliau
kepada kereta kancil di bahagian hadapan. Pasukan lori telah menghimpit
kereta kancil itu. Ketua pasukan serbuan Cif Insp. Muharishahnizam
menghimpit disebelah kanan kancil iaitu berdekatan tempat saya berdiri.
Pada waktu itu penumpang sebelah kiri sebelah pemandu dan Botak cuba
melarikan diri. Saya telah membantu Cif Insp. Muharishahnizam menangkap
Abang Mi (OKT1).”

[73] Oleh itu keterangan SP4 yang SP5 ada mencabut kunci kereta kancil sebelum serbuan tidak mempunyai keterangan sokongan dan mahkamah tidak dapat menerimanya setelah mengambil kira keterangan SP5.

[74] Dalam hal peranan lanjut SP5 selepas tangkapan, SP5 semasa pemeriksaan utama mengatakan:

“Selepas saya lakukan tangkapan atas Abang Mi saya telah dapat arahan
daripada ketua pegawai serbuan supaya meninggalkan tempat serbuan.”

[75] Semasa menjawab soalan balas peguam OKT1 dalam perkara ini, SP5 mengatakan:

“Q. Sasaran awak adalah seorang bernama Zainal.

J. Saya tak tahu.

Q. Kalau tak tahu kenapa lepas tangkapan awak bawa OKT3 ke Telok
Bahang untuk cari Zainal.

Q. Saya tidak ada pergi ke Telok Bahang kerana saya telah
dilepaskan oleh ketua pasukan serbuan.”

[76] SP4 pula apabila disoal balas oleh peguam OKT1 mengatakan:

“Q. Lepas tangkapan awak bawa OKT1 hingga OKT3 kemana.

J. Saya bawa OKT-OKT ke pejabat narkotik IPD Seberang Perai
Tengah.

Q. Lepas itu ada anggota awak atau awak bawa OKT-OKT ke tempat
lain.

J. Hanya OKT3 dibawa untuk mendapatkan rawatan di hospital. Yang
bawa dia ialah Det. L/Kpl. Ghani dan lain anggota tak ingat. Saya
tahu kerana mereka memaklumkan kepada saya untuk bawa OKT3
mendapatkan rawatan.

Q. Apa perlunya rawatan itu.

J. Rawatan bagi kecederaan.

Q. Kecederaan yang serius.

J. Tidak.

Q. Ada awak lihat borang diisi untuk bawa ke hospital.

J . Ada.

Q. Awak tahu OKT3 telah dibawa ke Telok Bahang dan bukan hospital.

J. Tidak setuju.”

[77] Nyataan bahawa OKT3 ada dibawa ke hospital tidak ada dibuat oleh SP4 semasa pemeriksaan utama. SP4 hanya mengatakan semasa berlepas dari tempat kejadian OKT3 dibawa dalam kereta undercover yang dipandu oleh Det. L/Kpl. Basri dan dikawal oleh Det. L/Kpl. Dahalan dan Det. L/Kpl. Mohd Ghani dan semua pasukan tiba di IPD Bukit Mertajam pada jam 2.30 pagi di mana selepas itu SP4 membuat tandaan barang kes, timbangan barang kes, keluarkan borang bongkar dan membuat laporan polis. Mahkamah melihat keterangan SP4 ini bercanggah dengan keterangan SP5 yang mengatakan selepas tangkapan tersebut SP5 telah diarahkan meninggalkan kawasan serbuan. Tiada keterangan dibawa bagaimana SP4 dapat berada semula dengan pasukan serbuan setelah mendapat arahan meninggalkan pasukan serbuan itu. Berdasarkan kepada keterangan yang ada, inferens munasabah yang boleh dibuat oleh mahkamah ialah SP4 selaku agent provokatur telah diarahkan untuk menjejaki seseorang di tempat lain kerana tiada alasan untuk SP4 diarahkan meninggalkan pasukan serbuan tersebut. Mahkamah juga berpendapat keterangan SP4 yang mengatakan OKT3 dibawa oleh Det. L/Kpl. Ghani bagi mendapatkan rawatan juga tidak selari dengan keterangan SP4 kerana jika sekiranya SP4 adalah anggota yang mengawal OKT3 semasa ditempat kejadian dan membawa balik OKT3 ke balai adalah juga tidak munasabah Det. L/Kpl. Ghani mengambil OKT3 bagi dibawa ke hospital untuk kecederaan yang tidak serius dan hanya memaklumkan perkara tersebut kepada SP4 yang merupakan ketua pasukan serbuan. SP5 sendiri tidak ada mengatakan beliau diarahkan oleh SP4 membawa balik OKT3.

[78] Dalam hal kedudukan SP5 (Dahalan) masa kejadian, SP4 semasa disoalbalas peguam OKT1 mengatakan:

“Q. Undercover Dahalan pergi ke arah mana.

J. Pergi ke arah sebelah kiri kereta. Pada masa Basri pergi ke
arah depan, Dahalan masih bersama OKT1. Basri ada turun dari
kereta semasa serbuan.”

[79] Walau bagaimana pun jika dilihat keterangan SP5, SP5 mengatakan berada di sebelah kanan kereta kancil dan sewaktu kereta SP4 datang menghimpit, SP5 masih berada disebelah kanan kereta kancil di mana OKT1 berada di bahagian pemandu kereta kancil itu sebelum ditangkap.

[80] Dalam perkara jumpaan beg plastik warna merah SP4 mengatakan:

“Q. Awak lihat dimana kedudukan beg warna merah True Fashion masa
tangkapan.

J. Semasa serbuan dan pemeriksaan beg plastic warna merah jambu
bertulis ‘True Fashion’ berada di tempat letak kaki penunpang
sebelah kanan iaitu di bahagian belakang tempat duduk pemandu.”

[81] Dalam hal laporan P17 beliau yang tidak menyatakan peranan SP5 saksi SP4 tersebut mengatakan:

“Q. Tangkapan ini dibuat menggunakan agen provokatur iaitu Basri
dan Dahalan?

J. Ya.

Q. Kenapa dalam laporan polis awak, awak tulis bertindak atas
maklumat?

J. Tangkapan berdasarkan atas maklumat.

Q. Kenapa tidak tulis agen provokatur?

J. Saya rasa tidak perlu.”

[82] SP4 bersetuju dengan peguam bahawa laporan polis P17 telah dibuat lebih kurang 3 jam selepas tangkapan walau pun SP4 mengatakan telah tiba di IPD Bukit Mertajam pada jam 2.30 pagi. P17 mencatitkan laporan polis dibuat pada jam 4.32 pagi.

[83] Keterangan SP4 semasa pemeriksaan balas oleh peguam OKT2 dalam hal ini mengatakan:

“Q. Dari tempat kejadian ke balai polis berapa lama masa
perjalanan.

J. Lebih kurang 10-20 minit.

Q. Di tempat kejadian ada lebih kurang setengah jam rampasan dan
tangkapan.

J.Ya.

Q. Setuju laporan polis dibuat lepas lebih kurang 3 jam dari masa
tangkapan.

v

[84] Menjawap pemeriksaan semula TPR berkaitan P17, SP4 mengatakan dalam laporan polis beliau tidak menyebutkan agen provokatur kerana laporan dibuat untuk menunjukkan tangkapan dan rampasan yang dilakukan. Beliau berpendapat tidak perlu diterangkan bagaimana tangkapan dilakukan.

[85] Mahkamah ini telah membuat penilaian maksima ke atas keterangan saksi-saksi penting pendakwaan khasnya SP4 iaitu pengadu yang juga ketua pegawai serbuan dan SP5 yang bertindak sebagai agen provatur atau undercover. Mahkamah mendapati keterangan SP4 yang mengatakan telah memberi taklimat bahawa “satu saspek dikenali sebagai ‘Mi’ akan bekalkan lima kilogram ganja kepada undercover iaitu Det. L/Kpl. Dahalan dan Det. L/Kpl. Basri di kawasan Kubang Semang” adalah meragukan untuk diterima sebagai keterangan yang kredible di atas alasan:

(a)   pada masa taklimat tersebut SP5, L/Kpl. Basri dan Det. Sjn. Raja belum
lagi mengenali OKT1;

(b)    pada masa taklimat tersebut belum terdapat apa-apa maklumat “satu
saspek dikenali sebagai “Mi” akan bekalkan lima kilogram ganja kepada
undercover, iaitu Det. L/Kpl. Dahalan (SP5) dan Det. L./Kpl. Basri di
kawasan Kubang Semang Pulau Pinang;

(c)    pada masa taklimat belum terdapat lagi apa-apa perundingan di antara
abang Mi dan SP4 serta Det. L/Kpl. Basri;

(d)   tidak terdapat apa-apa nyataan yang dadah lima kilogram tersebut adalah
merupakan sebahagian daripada 30 kilogram dadah ganja yang diminta oleh
SP5;

(e)    sebagai anggota di bawah jagaan SP4, SP5 tidak akan membuat tindakan
tanpa persetujuan dan arahan SP4.

[86] Mahkamah juga mendapati keterangan SP4 bahawa taklimat jam 11.00 pagi tersebut telah dihadiri bersama oleh Det. L/Kpl. Dahalan adalah meragukan kerana tidak terdapat keterangan sokongan daripada SP5 ke atasnya. Malahan pada jam 9.30 pagi hari tersebut SP5 bersama Det. L/Kpl. Basri dan Det. Sarjan Raja masih lagi berada di Butterworth, Pulau Pinang bagi berjumpa dengan sumber berdaftar untuk mengumpul maklumat dadah. Tiada keterangan yang menunjukkan SP5 dan dua anggota itu balik ke Alor Setar bagi taklimat tersebut. SP4 tidak ada menyebut tentang taklimat tersebut dalam laporan polis P17 beliau. Malahan SP4 semasa memberi keterangan mengatakan beliau mendapat bahan bagi taklimat tersebut “melalui maklumat yang disalurkan oleh Det. L/Kpl. Dahalan” (SP4). Mahkamah berpendapat dengan menggunakan perkataan “disalurkan”, SP4 sebagai seorang pegawai polis berpengalaman (berpangkat Cif Insp. ketika itu dan ASP semasa memberi keterangan) pasti mengetahui ianya adalah merujuk kepada maklumat yang disampaikan secara saluran dan bukan kehadiran secara fisikal pemberi maklumat semasa taklimat. Berdasarkan kepada keterangan yang ada, adalah dapatan oleh mahkamah ini bahawa kedua-dua anggota undercover tersebut iaitu Det. L/Kpl. Dahalan (SP4) dan Det. L/Kpl. Basri berada di Butterworth pada sepanjang hari 31.5.2006 tersebut.

[87] Mahkamah juga mendapati keterangan SP4 bahawa SP4 hanya memainkan peranan sebagai pegawai serbuan adalah tidak meyakinkan untuk diterima. Keterangan oleh SP5 bahawa wang RM7,000 diberikan oleh SP4 dan keterangan SP6 iaitu pegawai pegawai penyiasat adalah saling sokong menyokong untuk menunjukkan projek tangkapan dadah ini adalah merupakan projek SP4. Mahkamah berpendapat tindakan SP5 yang bertindak menyamar sebagai lelaki Melayu bernama ‘Malik’ dan L/Kpl. Basri sebagai lelaki Aceh serta peranan Det. Sjn. Raja bagi menggunakan sumber berdaftar untuk mempengaruhi OKT1 bukanlah dibuat tanpa pengetahuan dan kelulusan SP4 yang merupakan Inspektor Risikan Jabatan Siasatan Jenayah Narkotik Kedah walau pun SP4 bekerja di bawah seorang pegawai bernama ASP Rosli. Mahkamah mendapati keterangan SP4 yang tidak tahu bahawa terdapatnya penggunaan sumber dalam kes ini adalah sukar untuk diterima. Ini menjejaskan kredibiliti SP4.

[88] Mahkamah juga mendapati keterangan SP4 bahawa SP5 telah merampas kunci kereta kancil sebaik sebelum serbuan dibuat tidak disokong oleh mana-mana keterangan khasnya SP5 sendiri. Mahkamah juga mendapati keterangan SP4 yang pada mulanya mengatakan melihat SP5 bercakap dengan pemandu kereta kancil tetapi selepas itu apabila disoal balas mengatakan keteranganya itu hanya merupakan satu andaian, telah menjejaskan lagi kredibiliti SP4. Begitu juga apabila SP4 mengatakan SP5 telah pergi ke arah kiri kancil adalah bertentangan dengan keterangan SP5 yang mengatakan SP5 menghampiri pemandu kancil dari bahagian kanan kereta kancil. Mahkamah juga meragui keterangan SP4 bahawa pergelutan berlaku semasa tangkapan OKT1 yang berada di tempat duduk pemandu kereta kancil yang membawa kecederaan dimuka, telinga dan badan seperti yang dinyatakan dalam laporan polis P17. Tidak dijelaskan bagaimanakah pergelutan yang membawa kecederaan OKT1 di muka, telinga dan badan tersebut boleh berlaku sedangkan OKT1 masih terus berada di kerusi bahagian pemandu kereta kancil yang telah dikepung oleh SP4 dan SP5 semasa serbuan dan tangkapan. Mahkamah juga mendapati terdapat percanggahan di antara SP4 yang melihat pergelutan berlaku semasa tangkapan OKT2 dan OKT3 dengan keterangan SP5 yang juga melihat tangkapan tersebut tetapi mengatakan tidak melihat ada berlakunya pergelutan. SP5 mengatakan kedua-dua tangkapan tersebut ditangkap di bendang sedangkan SP4 mengatakan OKT2 dan OKT3 ditangkap tidak jauh dari kereta kancil iaitu kira-kira 5-10 meter. Mahkamah melihat kepada gambar tempat kejadian di P3 (A-D) dan gambar rajah P34, tiada melihatkan kawasan bendang di tempat tersebut. Tiada keterangan dibawa oleh pihak pendakwaan bagi menjelaskan percanggahan tersebut.

[89] Mahkamah juga mendapati keterangan SP4 dalam hal peranan SP5 sebagai agen provokatur tidak disokong oleh P17 yang dibuat oleh SP4 yang mempunyai ruang masa lebih daripada dua jam selepas tangkapan apabila membuat laporan (P17) pada jam 4.32 pagi. Tiada penjelasan mengapakan laporan tersebut lewat dibuat. Mahkamah juga tidak dapat menerima penjelasan SP4 ke atas ketinggalan maklumat material tentang kewujudan agen provokatur yang dikatakan tidak perlu kerana SP4 cuma perlu membuat laporan untuk menunjukkan tangkapan dan rampasan sahaja sedangkan latar belakang peranan yang telah dimainkan oleh SP5 adalah menjadi asas keterangan kes pendakwaan lebih-lebih lagi tiada apa-apa catitan nota dibuat sendiri oleh SP5. Mahkamah menerima penghujahan peguam yang bijaksana bahawa di dalam kes ini oleh kerana peranan yang dimainkan oleh SP5 adalah material maka sewajarnya perkara tersebut didedahkan di dalam laporan polis P17. Ketiadaan sebarang nyataan oleh SP4 dalam P17 tentang peranan SP5 dan ketiadaan apa-apa nota yang kontemporari yang dapat menyokong keterangan SP4 menjadikan keterangan SP4 tersebut sebagai tidak meyakinkan.

[90] Mahkamah juga memberi perhatian kepada jumpaan beg plastik (P31) yang mengandungi barang kes di atas lantai kaki tempat duduk belakang sebelah kanan di bahagian belakang kerusi pemandu kereta kancil seperti keterangan SP4 dan nyataan dalam P17 (laporan polis) dan P16 (borang bongkar). SP5 mengatakan sebaik sahaja OKT1 membuka sedikit beg plastik P31 yang berada atas riba OKT1 dan SP5 dapat melihat kandungannya dan memastikan ianya dadah ganja, SP5 telah terus memberi isyarat serbuan dengan membuka kopiah kepala. SP5 terus berada di tempat yang sama untuk bersedia menahan tertuduh. Tiada keterangan dibawa bagaimana beg plastik P31 itu boleh berada semula di bahagian belakang tempat duduk pemandu. Ketiadaan keterangan dari SP5 bagaimana beg tersebut boleh berada kembali ditempat asalnya menimbulkan keraguan kepada mahkamah ke atas keterangan SP5 yang melihat beg tersebut di atas riba OKT1 sebelumnya. Mahkamah percaya dalam kes serbuan seperti ini yang SP5 terus berada di sisi kereta kancil tersebut, maka sewajarnya SP5 dapat melihat apa sahaja gerak geri penumpang yang berlaku di dalam kereta itu kerana ianya juga mungkin boleh mendatangkan masalah keselamatan kepada anggota serbuan. Oleh itu bagaimana P31 boleh berada semula ditempat asalnya adalah meragukan dan tiada penjelasan dibawa terhadapnya. Penjelasan ini adalah di atas pihak pendakwaan untuk membawanya dan bukannya tertuduh. Di dalam laporan P17 dinyatakan bahawa pengadu “telah menahan sebuah kereta” dan bukannya menyerbu. Sekali lagi mahkamah ini percaya pengadu tahu tentang penggunaan perkataan dan maksud perkataan tersebut yang berbeza maknanya. Kandungan laporan P17 melihatkan seolah-olah kehadiran kereta kancil PEX 3706 di Jalan Permatang Nibong Kubang Semang adalah seperti suatu yang biasa dan bukannya suatu projek yang telah dirancangkan. Setelah meneliti keterangan SP4 dan SP5 serta P17 (laporan polis) dan P16 (borang bongkar) mahkamah meragui beg plastik P31 berada di atas riba OKT1 seperti yang dikatakan oleh SP5. Ini dikuatkan lagi apabila SP5 juga tidak membawa wang bersamanya semasa mendekati kereta kancil yang SP5 punyai pengetahuan awal ada membawa bekalan dadah yang dijanjikan. Jika sekiranya serah menyerah hendak dilakukan dimana OKT1 perlu tunjukkan dadah adalah tidak logik untuk SP5 tidak bawa wang bersamanya ketika merapati pemandu kereta kancil sedangkan SP5 melalui perhubungannya dengan ‘Abang Mi’ telah tahu bekalan tersebut ada dibawa untuk serah menyerah dilaksanakan. SP5 sewajarnya telah yakin bahawa dadah terdapat dalam kereta kancil berdasarkan perbualan SP5 dan ‘Abang Mi’ pada jam 1.15 pagi dan apabila merapati kereta kancil pada jam 1.40 pagi. Ketiadaan penjelasan oleh pihak pendakwaan di atas penggunaan perkataan “menahan sebuah kereta jenis perodua kancil” menjadikan kes pendakwaan bukannya diasaskan kepada serbuan dan jumpaan barang kes di tempat letak kaki bahagian belakang kerusi pemandu adalah merupakan lanjutan daripada tindakan menahan kereta tersebut bagi diperiksa.

[91] Di atas kecacatan-kecacatan yang terdapat dalam keterangan SP4 yang telah mahkamah huraikan di atas, mahkamah setelah melakukan penilian maksima ke atas keterangan SP4 dan menilainya secara keseluruhan, mendapati SP4 bukanlah seorang saksi yang kredible untuk keterangan beliau diterima dengan meyakinkan. Mahkamah di dalam membuat dapatan ke atas keterangan SP4 tersebut telah dipandukan kepada ujian yang digariskan dalam Lee Kwai Leong v PP [2006] 2 MLJ 528 yang turut juga merujuk kepada prinsip undang-undang yang terdapat dalam kes Sabarudin bin Non & Ors v Public Prosecutor [2005] 4 MLJ 37 dan Herchun Singh & Ors v Public Prosecutor [1969] 2 MLJ 209 .

[92] Di dalam kes Lee Ah Seng & Anor v PP [2007] 5 CLJ 1 , Mahkamah Persekutuan dalam keputusan majoriti memutuskan:

“Of the discrepencies, the most prominent and significant was SP7 ’s
omission to mention in the FIR the involvement of the appellants and
the alleged pursuit of Sanip after he came out of his shack. The
omission was not one of mere detail but of the important second half of
the events that were related in evidence. The deliberate failure of SP7
to mention in the FIR the second half of the incident, including the
appellant’s involvement in it, should have given cause to the learned
trial jugde to be very careful about accepting SP7 ’s evidence of the
appellant’s complicity in the crime. Of course if there was a
reasonable explanation for the failure, it should not have any effect
on the veracity of SP7 ….Since he did not, and he failed to give a
reasonable explanation for the omission, the thruth of his evidence
became open to at least a reasonable doubt.”

[93] Mahkamah membincangkan pula keterangan SP5. SP5 mengatakan beliau tidak ada membuat apa-apa catitan atau nota berkaitan tugasan beliau sebagai undercover tersebut dan keterangan beliau adalah berdasarkan kepada ingatan tentang kejadian yang berlaku pada tahun 2006 tersebut. Jika dilihat semula kepada keterangan SP5 beliau dan Det. L/Kpl. Basri berjumpa kali pertama dengan OKT1 (Abang Mi) dan OKT3 (Botak) pada jam lebih kurang 2.30 petang di stesyen minyak Petronas Seberang Jaya dimana sumber berdaftar mengenalkan OKT1 kepada mereka. SP5 semasa menjawab disoal balas peguam pada awalnya telah lupa nama penyamaran beliau tetapi kemudiannya mengatakan beliau memainkan watak lelaki Melayu bernama “Malik” dan Det. L/Kpl. Basri memainkan watak lelaki Aceh tetapi SP5 tidak ingat apa nama samaran yang Det. L/Kpl. Basri gunakan bagi penyamaran itu. Kegagalan menyebutkan nama penyamaran ini terjadi kerana SP5 tidak ada mencatitkan tindakan dan peranannya di mana-mana. SP5 mengatakan telah mengadakan perbincangan selama lebih kurang setengah jam dengan OKT1 di dalam kereta proton Gen2 SP5. Kandungan perbincangan ini juga tidak dicatitkan di mana-mana oleh SP5. Det. L/Kpl. Basri dan OKT3 ada bersama semasa perbincangan itu. Keterangan SP5 hanyalah memfokuskan tentang jumlah bekalan yang diminta dan harga bekalan yang disetujui. Tiada keterangan lain dari SP5 walau pun tempuh perjumpaan berlangsung selama lebih kurang 30 minit. SP5 tidak menjelaskan bagaimana wang RM7,000 boleh diterima daripada SP4 pada jam 11.00 pagi 31.5.2006 bagi pembelian dadah terlibat sedangkan persetujuan membekalkan lima kilogram ganja pada harga RM1400 hanya diketahui pada jam 9.45 malam. Tidak diketahui adakah harga itu dipersetujui selepas proses tawar menawar. Sehingga sebelum jam 9.45 malam 31.5.2006, SP5 sendiri tidak tahu berapa kilogram ganja yang akan dibekalkan kepadanya pada malam itu kerana SP5 meminta dibekalkan 30 kilogram. Oleh itu bagaimanakah SP4 dalam taklimatnya pada jam 11.00 pagi begitu pasti tentang berat dadah dan tempat serahan sedangkan ketika itu SP5 sendiri belum berkenalan dengan OKT1. Pemberian RM7,000 oleh SP4 kepada SP5 juga diragui tujuan dan kebenarannya kerana pada ketika itu jumlah bekalan dan harga masih belum lagi dirundingkan di antara SP5 dan OKT1. SP4 di dalam pemeriksaan utama mengatakan ketiga-tiga pasukan telah sampai di kawasan Kubang Semang pada jam 11.00 malam dan setelah tiba di situ ketiga-tiga pasukan membuat pemerhatian di kawasan itu dan mengambil tempat sementara menunggu untuk serbuan. Ini bermakna SP5 dan Det. L/Kpl. Basri telah ada bersama pasukan pertama dan kedua secara bersama pada jam 11.00 malam. Tiada keterangan dibawa apakah yang telah dibuat oleh SP5 selepas pertemuan dengan OKT1 pada jam 2.30 petang hingga jam 11.00 malam tersebut dan dimanakah SP5 berada pada tempuh tersebut. Mahkamah juga meragui keterangan SP5 tentang perlunya SP5 mengesahkan dadah tersebut sebagai ganja yang akan dibekalkan kepadanya dengan meminta OKT1 menunjukkan dadah tersebut terlebih dahulu sebelum memberi isyarat serbuan sedangkan pada jam 1.15 pagi SP5 apabila menerima panggilan daripada ‘Abang Mi’ SP5 telah bertanyakan sama ada bekalan ada bersama dan diberitahu oleh ‘Abang Mi’ yang bekalan lima kilogram telah ada bersamanya dan meminta SP5 berjumpanya di kawasan lampu isyarat jalan keluar Lebuhraya BKE ke Kubang Semang bagi serah menyerah. Mahkamah juga meragui keterangan SP5 yang beliau ada melihat beg plastik serta kandungan lima ketulan sedangkan di masa yang sama tidak dapat memberikan keterangan bagaimana beg plastik tersebut berada semula di di atas tempat letak kaki tempat duduk belakang di belakang pemandu. Adakah ianya diletakkan semula oleh OKT3 atau OKT1 atau OKT2 yang mana pada masa itu SP5 sentiasa berada di bahagian tepi luar kereta kancil dan dikatakan oleh SP4 merampas kunci kereta kancil itu. Kesimpulannya, setelah membuat penilaian maksima ke atas keterangan SP5 tersebut dengan keterangan-keterangan lain yang ada mahkamah mendapati SP5 bukanlah seorang saksi yang kredible. Mahkamah juga mendapati keterangan SP5 tidak kredible untuk dapat dipercayai kebenarannya. Di dalam menimbangkan keterangan SP5 tersebut, mahkamah juga memberikan perhatian kepada seksyen 40A Akta Dadah Berbahaya, 1952 yang mengatakan keterangan seorang agen provokatur adalah admissible tanpa perlunya keterangan sokongan tetapi di dalam kes di hadapan mahkamah ini isu terlibat bukanlah kebolehterimaan keterangan SP5 sebagai agen provokatur tetapi lebih merupakan kepada isu kebolehkepercayaan dan nilai berat yang hendak diberikan ke atas keterangan SP5 tersebut.

[94] Dalam membuat dapatan ke atas keterangan SP4 dan SP5 tersebut sebagai tidak kredible, mahkamah ini dipandukan oleh ujian dan prinsip-prinsip yang berkaitan kes-kes yang melibatkan isu kebolehpercayaan saksi. Dalam kes PP v Basri bin Omar [2002] 7 CLJ 564 kegagalan saksi memberikan penjelasan yang munasabah ke atas percanggahan yang terdapat diantara keterangannya berbanding dengan laporan polis saksi tersebut telah dibuat pencabaran oleh pihak pembelaan yang telah menyebabkan keterangan saksi itu ditolak sepenuhnya oleh mahkamah. Mahkamah ini menyedari kes tersebut melibatkan prosiding pencabaran keterangan saksi yang mempunyai kesan yang berlainan. Di dalam kes Gulwant Singh v Abdul Khalik [1964] MLJ 286 apabila didapati saksi telah tidak bercakap benar maka keterangan saksi tersebut perlu diperiksa dengan penuh berhati-hati. Mahkamah juga menyedari jika seseorang saksi itu didapati tidak bercakap benar atau terdapat percanggahan di dalam keterangannya tidak bermakna keseluruhan keterangannya juga adalah tidak benar atau ditolak kerana mahkamah masih perlu menimbangkan dan meneliti keterangan saksi tersebut untuk melihat jika keterangannya boleh diterima walau pun sebahagiannya adalah bebar (Mohamed Alias v PP [1981] 1 LNS 200 ; PP v Datuk Hj. Harun bin Hj. Idris (No.2) [1976] 1 LNS 97 ). Mahkamah juga menyedari prinsip yang disebutkan dalam kes Mohamad Ali v PP [1962] 1 LNS 129 yang mengatakan antara lain “when a police witness says something that is not inherently improbable his evidence must in the first instance be accepted.” Di dalam kes di hadapan mahkamah ini SP5 adalah seorang saksi yang berpengalaman yang telah berkhidmat selama 24 tahun dan berupaya membuat penyamaran identiti sehingga berupaya mempengaruhi OKT1 bagi berurusan dengannya. SP5 tidak membuat apa-apa catitan ke atas perkara-perkara yang telah dilaksanakannya berkaitan penyamarannya itu sebagai agen provokatur. Ini menjadikan mahkamah ini perlu lebih berhati-hati dalam menimbangkan keterangan SP5 tersebut secara lebih objektif dan apabila mendapati sebahagian daripada keterangan SP5 adalah tidak benar atau meragukan maka keterangan SP5 lebih perlu dilihat dan dinilai dengan lebih kritikal seperti kaedah ujian yang disarankan dalam kes Lee Kwai Heong (supra). Begitu juga dengan keterangan SP4 yang jelas ingin melihatkan peranannya sebagai tidak lebih daripada hanya bertindak sebagai pegawai serbuan dan tidak mengetahui apa-apa perkara yang lain berkaitan urusan SP5 tersebut sedangkan keterangan yang ada adalah memperlihatkan sebaliknya. SP5 adalah anggota dibawah kawalan SP4 dan untuk SP5 mengambil peranan bagi projek di luar dari stesyen bertugasnya maka sewajarnya SP4 yang menjadi ketua pasukan serbuan dan memberi taklimat serbuan dan projek punyai pengetahuan tentang terdapatnya penggunaan sumber dan perkembangan aktiviti SP4. Oleh itu mahkamah melihat SP4 bukanlah seorang saksi yang kredible.

Unsur niat bersama

[95] Dalam menimbangkan isu ini mahkamah ini mengambil kesempatan memetik kata-kata daripada kes Ram Tahal v State of Uttar Pradesh AIR 1972 SC 254 yang menerangkan pendekatan yang perlu diambil dalam mempertimbangkan sama ada unsur niat bersama wujud di dalam sesuatu perlakuan jenayah:

“There is no doubt that a common intention should be anterior in time
to the commission of the crime showing a pre-arranged plan and prior
concert, and though, it is difficult, in most cases to prove the
intention of an individual, it has to be inferred from the act or
conduct or other relevant circumstances of the case. This inference can
be gathered by the manner in which the accused arrived on the scene and
mounted the attack, the determination and concert with which the
beating was given or the injuries caused by one or some of them, the
acts done by others to assist those causing the injuries, the concerted
conduct subsequent to the commission of the offence for instance, that
all of them or some may have done, as would help in determining the
common intention. The totality of the circumstances must be taken into
consideration in arriving at the conclusion whether the accused had a
common intention to commit an offence with which they could be
convicted.”

[96] Dalam kes Sabarudin Non & Ors v PP [2005] 1 CLJ 466; [2004] 1 LNS 645 Y.A. Gopal Sri Ram JCA (FCJ ketika ini) menjelaskan pemakaian seksyen 34 Kanun Keseksaan dalam isu niat bersama, seperti berikut:

“Section 34 of the Indian Penal Code recognizes the principle of
vicarious liability in the criminal jurisprudence. It makes a person
liable for action of an offence not committed by him but by another
person with whom he shared the common intention. It is a rule of
evidence and does not create a substantive offence. The section gives
statutory recognition to the commonse sense principle that if more than
two persons intentionally do a thing jointly, it is just the same as if
each of them had done it individually. There is no gain saying that a
common intention pre-supposes prior concert, which requires a
pre-arranged plan of the accused participating in an offence. Such
pre-concert or pre-planning may develop on the spot or during the
course of commission of the offence but the crucial test is that such
plan must precede the act constituating an offence. Common intention
can be formed previously or in the course of occurrence and on a spur
of moment. The existence of a common intention is a question of fact in
each case to be proved mainly as a matter of inference from the
circumstances of the case.”

[97] Peguam yang bijaksana yang mewakili OKT2 menghujahkan tidak terdapat mana-mana dalam keterangan saksi-saksi pembelaan yang dapat menunjukkan pembabitan OKT2 dengan dadah yang dijumpai dalam kereta kancil tersebut. Peguam menghujahkan OKT2 tidak terlibat semasa perbincangan yang dikatakan berlaku antara SP5 dan OKT1 di stesyen minyak Petronas Seberang Jaya pada jam 2.30 petang 31.5.2006. Peguam menghujahkan satu-satunya keterangan yang terdapat ke atas OKT2 adalah kerana berada di dalam kereta kancil tersebut semasa serbuan dan OKT2 melarikan diri dari kereta. Peguam menghujahkan keterangan yang ada adalah jauh dari mencukupi untuk OKT2 dipanggil membela diri. Peguam juga menghujahkan beg dadah terlibat walau pun berada di dalam kereta yang dinaiki oleh OKT2 tetapi terletak di bahagian belakang kerusi pemandu dan tidak ada keterangan yang OKT2 ada melihat beg itu atau mengendalikan beg tersebut sebelum serbuan. Peguam juga menghujahkan pihak pendakwaan telah tidak menunjukkan apakah perlakuan atau niat bersama yang dimiliki oleh OKT2 terhadap jumpaan dadah terlibat. Peguam merujuk kepada kes PP v Basri Omar [2002] 7 CLJ 564 bagi menyokong hujahannya itu.

[98] TPR yang bijaksana pula menghujahkan unsur niat bersama boleh dibentuk dengan secara spontan seperti yang dinyatakan dalam kes Namasiyam & Ors v PP [1987] 2 MLJ 336 ; Wan Yuriilhami bin Wan Yaacob lwn Pendakwa Raya [2009] 2 MLJ 383 . TPR menghujahkan kehadiran OKT3 semasa perbincangan dan semasa ditangkap bersama OKT1 adalah lanjutan daripada niat bersama mereka bagi membekalkan dadah terlibat kepada SP5. Bagi OKT2 pula kehadirannya di dalam kereta kancil pada masa serbuan bersama OKT1 dan OKT2 adalah juga dalam mencapai niat bersama kesemua mereka.

[99] Mahkamah meneliti kes pendakwaan. Dari keterangan yang dikemukakan, kehadiran OKT2 bersama OKT1 dan OKT3 hanya berlaku pada masa tangkapan tersebut. OKT2 tidak ada bersama OKT1 dan OKT3 semasa perjumpaan SP5 di stesyen minyak Petronas Seberang Jaya yang membincangkan pembelian sejumlah dadah ganja oleh SP5. Satu-satunya keterangan yang mungkin boleh mengaitkan OKT2 terhadap pengetahuan terdapatnya dadah di dalam kereta kancil ialah apabila OKT2 cuba melarikan diri dengan keluar daripada kereta tersebut setelah pengadu memperkenalkan diri sebagai polis. Walau bagaimana pun mahkamah ini berpendapat perlakuan tersebut tidak kukuh untuk menjadi satu-satunya inferens ke atas OKT2 terhadap unsur milikan dan pengetahuan ke atas dadah tersebut. Oleh yang demikian mahkamah berpendapat unsur milikan dan pengetahuan gagal dibuktikan oleh pihak pendakwaan terhadap OKT2 walau pun dibaca secara bersama dengan seksyen 34 Kanun Keseksaan. Tiada perlakuan OKT2 yang dapat dibuktikan berkaitan dengan beg plastik dan dadah yang dijumpai dari kereta kancil tersebut.

[100] Dalam kes PP v Basri bin Omar (supra) diputuskan ketiadaan pihak pendakwaan menunjukkan bukti-bukti bagi menunjukkan niat bersama selain daripada keterangan bahawa tertuduh-tertuduh berada bersama di tempat itu adalah tidak mencukupi.

[101] Peguam OKT3 pula menghujahkan pihak pendakwaan tidak menunjukkan OKT3 ada mengambil bahagian dalam mana-mana perbincangan jual beli dadah diantara SP5 dan OKT1. Malahan SP5 dalam keterangannya sendiri mengakui OKT3 tidak terlibat dalam apa-apa perbincangan. Peguam juga menghujahkan tiada keterangan bahawa OKT3 ada melihat kandungan beg plastik terlibat sebelum serbuan berlaku. Peguam menghujahkan walau pun OKT3 ditangkap bersama OKT1 dan OKT2, tiada keterangan yang menunjukkan OKT3 punyai kawalan atau jagaan ke atas dadah yang dijumpai itu baik secara niat bersama mahu pun secara bersendirian. Peguam merujuk kepada kes Lee Yoon Choy & Ors v PP [1948-49] MLJ Supp. 167 bagi menyokong hujahannya bahawa pihak pendakwaan telah gagal menunjukkan unsur niat bersama oleh OKT3 yang ditangkap bersama OKT1 dan OKT2 adalah “in furtherance of common intention” oleh kesemua tertuduh-tertuduh bagi melakukan perbuatan pengedaran dadah terlibat. Peguam menghujahkan jika pun sekiranya OKT3 punyai pengetahuan ke atas dadah terlibat, pengetahuan sahaja tanpa unsur kawalan dan jagaan adalah tidak mencukupi bagi membentuk satu kesalahan mengedar dadah.

[102] Mahkamah meneliti keterangan pendakwaan terhadap OKT3. OKT3 yang dipanggil ‘Botak’ hadir di dalam kereta SP5 semasa perbincangan pembelian dadah ganja di antara SP5 dan OKT1 yang dipanggil ‘Abang Mi’. SP5 semasa disoal balas mengakui bahawa OKT3 tidak mengambil apa-apa bahagian dalam perbincangan tersebut. Tiada keterangan yang menunjukkan OKT3 ada melihat isi kandungan beg tersebut. Walau bagaimana pun OKT3 ada mengambil dan menghulurkan beg plastik terlibat kepada OKT1 sebelum OKT1 membuka dan mendedahkan kandungan beg itu bagi dilihat oleh SP5. Tiada keterangan bagaimana beg plastik tersebut berada semula di kawasan tempat letak kaki di belakang kerusi OKT1 setelah OKT1 dikatakan meletakkan beg itu di atas ribanya. Tiada keterangan yang OKT3 ada menerima semula beg plastik yang dihulurkannya kepada OKT1 itu walau pun SP5 ketika itu dan semasa serbuan terus berada di sisi kereta kancil tersebut. Tanpa apa-apa keterangan yang dapati dibuat inferens bahawa OKT3 punyai kepentingan ke atas beg tersebut dan tahu isi kandungannya, mahkamah berpendapat pihak pendakwaan gagal membuktikan OKT3 punyai kawalan dan jagaan baik secara niat bersama OKT1 dan OKT2, mahu pun secara bersendirian ke atas beg plastik (P31) tersebut. Kecuali OKT3 hadir tetapi berdiam diri sewaktu perbincangan, menghulurkan beg P31 kepada OKT1 dan cuba lari sewaktu serbuan, tiada perlakuan lain daripada OKT3 yang dapat dirumuskan bahawa OKT3 mempunyai milikan secara niat bersama atau milikan secara bersendirian ke atas P31 dan kandungannya. Jika pun dikatakan bahawa inferens boleh dibuat yang OKT3 mempunyai pengetahuan ke atas dadah terlibat kerana ada mendengar perbincangan di antara OKT1 dan SP5 dan tahu tujuan OKT1 datang berjumpa SP5 di tempat kejadian tetapi pengetahuan sahaja tanpa unsur kawalan atau jagaan ke atas dadah tersebut tidak menjadikan OKT3 mempunyai milikan (possession) ke atas dadah tersebut yang menjadi salah satu unsur penting dalam kesalahan pengedaran dadah berbahaya. Dalam kes Chan Pean Lean v PP [1956] 1 LNS 17; [1956] MLJ 237 Thomson J. mengatakan:

“To establish ‘possession’ for the purpose of criminal law two separate
questions are involved. The first is whether the accused party was in
possession of the article in question and second, by reason of the
application of the maxim actus non facit reum mens sit rea, is whether
he had knowledge of the nature of the thing possessed.”

[103] Dalam hal OKT1, keterangan oleh SP5 mengatakan OKT1 terlibat dengan perbincangan bagi membekalkan dadah ganja kepada SP5 dan bersetuju dengan harga jualan dan masa serta tempat serahan. OKT1 telah ditangkap di bahagian tempat duduk pemandu kereta kancil tersebut. Walau bagaimana pun oleh kerana mahkamah telah memutuskan bahawa saksi-saksi SP4 dan SP5 bukanlah saksi yang kredible seperti yang mahkamah ini telah huraikan di atas, maka mahkamah berpendapat keterangan terhadap OKT1 adalah meragukan untuk diterima oleh mahkamah dengan meyakinkan. Tidak mungkin ‘Mi’ iaitu OKT1 telah bersetuju membekalkan SP5 lima kilogram ganja pada harga RM1400 satu kilogram di kawasan Kubang Semang sejak jam 11.00 pagi lagi sedangkan pada ketika tersebut SP5 masih tidak lagi mengenali OKT1. Tidak munasabah juga untuk SP5 mengambil wang RM7,000 dari SP4 sewaktu taklimat jam 11.00 pagi bagi belian dadah terlibat sedangkan pada ketika itu SP5 masih tidak memutuskan berapa kilogram dadah ganja yang akan dibelinya. Mahkamah percaya semua tindakan yang akan diambil oleh SP5 adalah di dalam pengetahuan SP4 dan pegawai atasannya iaitu ASP Rosli yang memantau projek tersebut yang dibuat dari inisiatif Det. Sarjan Raja tetapi perkara-perkara tersebut tidak dizahirkan oleh pihak pendakwaan walau pun pihak pembelaan membuat cabaran ke atas kebenaran keterangan saksi-saki pendakwaan tersebut. Berdasarkan kepada keterangan SP5 dan tanpa disokong oleh mana-mana saksi lain yang ada bersama SP5 pada setiap masa tersebut tetapi tidak dipanggil memberi keterangan, mahkamah juga mendapati pihak pendakwaan gagal menunjukkan perbuatan OKT1 adalah “in furtherance of common intention” oleh beliau dengan OKT2 dan OKT3.

Permohonan memanggil semula saksi SP8

[104] Selepas saksi SP9 selesai memberi keterangan yang mengemukakan sijil perakuan seksyen 90A(2) Akta Keterangan, 1950 yang telah ditandakan sebagai P45, TPR yang bijaksana telah memohon untuk memanggil semula SP8 (Pengarah Jabatan Kimia Negeri Kedah) menurut peruntukan seksyen 425 Kanun Tatacara Jenayah. Tiada alasan diberikan mengapa SP8 ingin dipanggil semula. Peguambela OKT1 membantah terhadap permohonan tersebut di atas alasan tiada notis awal diberikan dan tiada alasan disebutkan bagi tujuan memanggil semula saksi SP8 tersebut. Kuasa membenarkan atau tidak pemanggilan semula saksi adalah terletak kepada budibicara mahkamah dengan berpandukan kepada prinsip-prinsip keadilan seperti yang terdapat di bawah seksyen 425 Kanun Tatacara Jenayah. Di dalam permohonan ini TPR tidak menyatakan kepada mahkamah alasan bagi memanggil semula SP8. SP8 telah selesai memberi keterangan dan mengemukakan dokumen kertas tugasan ahli kimia Rosmi binti Hamid yang mana mahkamah ini telah membuat rulings terhadap penerimaan masuk lampiran-lampiran yang terdapat di dokumen tersebut seperti yang telah mahkamah ini butirkan di atas. Sewaktu SP8 memberi keterangan TPR tidak mengemukakan sijil perakuan di bawah seksyen 90A(2) Akta Keterangan, 1950 melalui SP8 apabila SP8 mengemukakan laporan kimia dan lampiran rekod cetakan komputer. Walau bagaimana pun TPR telah memanggil SP9 bagi mengemukakan sijil perakuan di bawah seksyen 90A(2) Akta dan mahkamah telah membenarkannya ditandakan sebagai eksibit P45. Memandangkan butiran yang terdapat dalam sijil perakuan P45 tersebut terlalu am dan tidak merujuk kepada mana-mana dokumen yang sijil itu dimaksudkan maka P45 tersebut telah tidak dapat digunakan atau mengubah status ketidakbolehterimaan (inadmissibility) laporan kimia terlibat sama ada ID39, ID42 dan ID44A. ID 39 dan ID42 seperti yang mahkamah ini telah nyatakan terdahulunya adalah laporan kimia salinan photostat dan yang demikian tanpa terdapatnya apa-apa penjelasan mengapa salinan asal laporan kimia telah gagal dikemukakan maka ID39 dan ID42 tersebut tidak boleh diterima masuk sebagai eksibit pendakwaan. Maka itu P45 tidak boleh digunakan ke atas ID39 dan ID42. Bagi ID44A pula ianya bertarikh 16.10.2006. Dokumen ID44A ini adalah sama kandungannya dengan ID39 dan ID42 kecuali ID44A bertarikh 16.10.2006 manakala ID39 dan ID42 masing-masing bertarikh 17.10.2006. Tiada penjelasan diberikan terhadap perbezaan tarikh yang terdapat di ID44A tersebut dengan ID39 dan ID42. ID44A juga mempunyai tandatangan ringkas berbanding dengan ID39 dan ID42 yang mempunyai tandatangan penuh ahli kimia. Pihak pendakwaan telah tidak membuat apa-apa pengecaman ke atas tandatangan ringkas yang terdapat dalam ID44A tersebut semasa SP8 memberi keterangan. ID44A tersebut hendak dimasukkan oleh pihak TPR sebagai eksibit di bawah seksyen 32(1)(b) Akta Keterangan, 1950 melalui SP8 disebabkan ahli kimia yang menyediakan laporan kimia ID39, ID42 dan ID44A telah meninggal dunia. P45 pula merujuk kepada “daftar cabutan butir-butir (PP) FOR 1843/06-0”. Apakah daftar cabutan yang hendak dimaksudkan oleh P45 tersebut tidak dapat dipastikan. Adakah P45 dimaksudkan untuk merujuk kepada ID39, atau ID44 atau ID44A atau keseluruhan dokumen kertas tugasan ahli kimia ID44A dan lampiran-lampirannya sebanyak 18 muka surat yang berlainan tajuk perkara yang mahkamah ini telah tandakan masing-masingnya mengikut pembuktian yang telah dikemukakan melalui SP8. TPR yang bijaksana sendiri apabila memohon supaya P45 ditandakan sebagai eksibit tidak dapat mengatakan P45 tersebut merujuk kepada daftar cabutan butir-butir yang mana. Diandaikan P45 bertarikh 7.12.2009 (sehari sebelum pihak pendakwaan menutup kes ini) tersebut dikeluarkan bagi merujuk kepada P44A dan dokumen-dokumen dilampirannya sejumlah 18 muka surat, maka ianya kurang tepat kerana tidak semua dokumen tersebut adalah cetakan komputer. Dengan kegagalan pihak pendakwaan dalam membuktikan dokumen ID44A yang gagal dibuat pengecaman tandatangan, tiada penjelasan ke atas perbezaan tarikh dan SP8 sendiri tiada pengetahuan peribadi ke atas pembuatan ID44A dan dokumen dilampirannnya maka eskibit P45 tersebut tidak membantu menyelesaikan masalah yang telah timbul berkaitan laporan kimia terlibat. Sehingga penghujahan kes ini TPR yang bijaksana masih tidak dapat menjelaskan mengapa laporan kimia asal masih gagal dikemukakan atau menjelaskan apa telah terjadi dengan laporan kimia asal ahli kimia Rosmi binti Hamid. [105] Berbalik semula kepada permohonan bagi memanggil semula SP8. Tujuan pihak pendakwaan memanggil SP8 pada asalnya hanyalah untuk mengemukakan salinan asal laporan kimia dan kertas tugasan Rosmi binti Hamid berkaitan rekod dan laporan analisa yang telah dijalankannya. SP8 selaku penyelia ahli kimia tersebut hanya mempunyai akses dan milikan ke atas rekod dan kertas tugasan Rosmi binti Hamid. SP8 sendiri mengakui tiada pengetahuan peribadi terhadap kerja-kerja dan dapatan analisa yang telah dilakukan oleh Rosmi binti Hamid. SP8 juga tidak terbabit dengan kerja-kerja analisa yang dilaksanakan oleh Rosmi binti Hamid yang mana SP8 cuma diberikan sesalinan rekod dan laporan analisa setelah kerja-kerja analisa selesai dilaksanakan oleh Rosmi binti Hamid. Semasa SP8 memberi keterangan TPR telah memohon kertas tugasan iaitu rekod-rekod tugasan dan laporan ahli kimia Rosmi binti Hamid yang diserahkan sesalinan kepada SP8 dikemukakan melalui SP8 sebagai eksibit pendakwaan menurut seksyen 32(1)(b) Akta Keterangan, 1950. Mahkamah setelah mendengar hujahan pihak-pihak telah membenarkan hanya dokumen yang terdapat tulisan tangan Rosmi binti Hamid yang telah dicamkan sebagai tulisan tangan Rosmi binti Hamid ditandakan sebagai eksibit pendakwaan. Penerimaan masuk dokumen tersebut sebagai eksibit adalah isu yang berbeza dengan kebenaran kandungan butir-butir atau nyataan-nyataan yang terdapat di dalam dokumen tersebut yang masih perlu dibuktikan. Usaha pihak pendakwaan menggunakan seksyen 32(1) Akta Keterangan adalah merupakan kaedah pilihan kedua setelah kegagalan yang berlaku di bawah seksyen 399 Kanun Tatacara Jenayah bagi laporan kimia salinan photostat ID39 dan ID42A yang tidak dapat dijadikan eksibit pendakwaan. Tanpa penjelasan atau alasan diberikan oleh TPR akan keperluan memanggil semula SP8 memberi keterangan, mahkamah ini tidak dapat melihat apakah terdapatnya keperluan lain bagi SP8 dipanggil kerana keterangan SP8 akan hanya berkisar kepada dokumen-dokumen kertas tugasan ahli kimia (P44A dan lampiran-lampirannya) yang mahkamah ini telah membuat keputusan terhadap status setiap dokumen tersebut. Semasa SP8 menyambung keterangan setelah rulings dibuat bagi dokumen-dokumen yang dibenarkan ditandakan sebagai eksibit dan yang ditolak kerana gagal mematuhi kaedah keterangan yang perlu, pihak pendakwaan telah mempunyai segala peluang untuk memeriksa SP8 ke atas perkara-perkara yang relevan berkaitan dokumen tersebut serta menampung kembali kecacatan-kecatatan keterangan berdasarkan rulings yang dibuat yang pada pendapat mahkamah ini bukanlah suatu keputusan yang muktamad ke atasnya dan pihak pembelaan juga telah selesai memeriksa balas SP8 dan mahkamah melepaskan SP8 setelah diperiksa semula oleh TPR. TPR telah sewajarnya menyedari terdapat banyak ketinggalan-ketinggalan dan penjelasan yang telah tidak didapatkan daripada SP8 semasa SP8 memberi keterangan apabila pihak-pihak membuat penghujahan bagi rulings samada P44A dan dokumen lampirannya boleh diterima masuk sebagai keterangan dan semasa SP8 menyambung keterangan di peringkat pemeriksaan utama selepas rulings dibuat pihak pendakwaan masih tidak mengambil kesempatan membetulkan atau menampung lompangan-lompangan yang berlaku dalam keterangan SP8. Cuma selepas SP9 selesai memberi keterangan baharulah TPR membuat permohonan bagi dibenarkan memanggil semula SP8 tetapi tidak memberikan apa-apa alasan keperluan memanggil semula SP8 tersebut. Mahkamah ini berpendapat segala peluang telah diberikan kepada pihak pendakwaan semasa SP8 memberi keterangan dan pihak pendakwaan sewajarnya telah mengetahui kecacatan dan kekurangan yang berlaku dalam pemeriksaan ke atas SP8 tersebut. SP8 yang sekarang bertugas sebagai Pengarah Jabatan Kimia Cawangan Negeri Kedah mungkin terpaksa datang semula ke mahkamah untuk diperiksa lanjut oleh pihak pendakwaan yang mahkamah ini melihat tidak sewajarnya bebanan kegagalan pihak pendakwaan tersebut diletakkan kepada SP8 untuk membetulkannya dan itu pun jika boleh ianya dibetulkan setakat yang SP8 punyai pengetahuan peribadi ke atasnya. SP8 tidak dapat membantu pihak pendakwaan yang hanya mengemukakan salinan photostat laporan kimia ID39 dan ID42 yang laporan asalnya sebanyak tiga salinan terdapat dalam kertas siasatan seperti keterangan SP6. SP8 tidak dapat membantu kes pendakwaan yang gagal bertanyakan SP8 untuk mengecamkan tandatangan ahli kimia dalam ID44A dan dokumen-dokumen lampirannya. SP8 tidak dapat membantu pihak pendakwaan memberikan keterangan ke atas kebenaran kandungan ID44A dan lampirannya kerana SP8 tidak mempunyai pengetahuan peribadi ke atas dapatan dan analisa ahli kimia Rosmi binti Hamid. SP8 juga tidak boleh memberi penjelasan maksud P45 yang keluarkan oleh Pengarah Jabatan Kimia Cawangan Negeri Pulau Pinang bertarikh 7.12.2009 yang mana SP8 telah tidak lagi bertugas dan menyelia disitu. Dengan ketiadaan alasan pemanggilan semula SP8 tersebut, mahkamah ini setelah menimbangkan permohonan tersebut secara penuh hemat menolak permohonan TPR yang bijaksana bagi SP8 dipanggil semula.

Isu tidak memanggil pemilik kereta kancil PEX 3607

[105] Peguam OKT3 menghujahkan pihak pendakwaan perlu memanggil pemilik kereta PEX 3607 (P33) bagi menjelaskan bagaimana kereta itu dapat dipandu oleh OKT1 pada hari kejadian dan tentang jumpaan beg plastik (P31) berisi dadah terlibat di dalam kereta tersebut. Peguam menghujahkan di atas kegagalan memanggil pemilik kereta PEX 3607 tersebut maka adverse inference hendaklah terpakai ke atas pihak pendakwaan di bawah seksyen 114(g) Akta Keterangan.

[106] Mahkamah meneliti keterangan yang terdapat berkaitan penggunaan kereta PEX 3607 tersebut. Kereta ini pertama kali dilihat oleh SP5 semasa pertemuan di stesyen minyak Petronas pada 31.5.2006 jam 2.30 petang dipandu oleh OKT1 dimana OKT3 sebagai penumpangnya. Kereta ini dilihat kali kedua oleh SP5 pada jam 1.45 pagi 1.6.2005 sebaik sebelum serbuan iaitu di tempat kejadian di mana OKT1 dilihat berada di tempat duduk pemandu, OKT2 di bahagian penumpang kerusi hadapan dan OKT3 di tempat duduk belakang. Menurut keterangan SP4, serta borang bongkar (P16) dan laporan polis pengadu (P17) beg plastik (P31) yang terdapat barang kes telah ditemui bahagian kaki tempat duduk belakang sebelah kanan di belakang tempat duduk pemandu. Menurut SP6 (pegawai penyiasat) kereta PEX 3607 tersebut didaftarkan di atas nama Zaliha binti Mohd. Cabutan daftar hakmilik kereta (P38) PEX 3607 dan sijil perakuan di bawah seksyen 90A(2) Akta Keterangan, 1950 (P38A) dikemukakan oleh pihak pendakwaan melalui SP6. Setelah meneliti secara keseluruhan kes pendakwaan, mahkamah berpendapat ketiadaan pihak pendakwaan memanggil pemilik kereta PEX 3607 tersebut tidak mencacatkan kes pendakwaan untuk suatu adverse inference dibuat. Ini adalah kerana OKT1 telah dilihat memandu kereta tersebut sejak jam 2.30 petang 31.5.2006 dan kereta itu masih dipandu oleh OKT1 apabila ditahan pada jam 1.45 pagi 1.6.2006. Oleh yang demikian keperluan pemilik kenderaan untuk menjelaskan bagaimana kereta itu dapat dipandu oleh OKT1 dan jumpaan beg plastik berisi barang kes di tempat letak kaki bahagian belakang pemandu yang tidak dalam keadaan tersorok tidak membolehkan pemakaian seksyen 114(g) Akta Keterangan, 1950 terhadap kes pendakwaan. Pihak pendakwaan juga telah menawarkan pemilik kereta Zaliha binti Mohd kepada pihak pembelaan.

Peranan sumber atau pemberi maklumat

[107] Pihak pembelaan menghujahkan sumber yang digunakan oleh SP5 yang dikatakan oleh pihak pembelaan sebagai “Naun” sewajarnya didedahkan kerana sumber tersebut telah berurusan dan memperkenalkan SP5 dengan OKT1 dan OKT3. Peguam merujuk kepada kes Ti Chuee Hiang v PP [1995] 3 CLJ 1 .

[108] Mahkamah meneliti keterangan berkaitan sumber oleh pihak pendakwaan. Keterangan oleh SP5 hanya memperlihatkan peranan sumber berdaftar yang mengenalkan OKT1 dan OKT3 kepada SP5 dan Det. L/Kpl. Basri iaitu pada ketika kali pertama perjumpaan di steysen minyak Petronas, Seberang Jaya pada jam 2.30 petang 31.5.2006. Selepas kedua-dua pihak tersebut diperkenalkan sumber telah beredar meninggalkan tempat pertemuan itu dan tidak hadir dalam perbincangan antara SP5 dan OKT1. Penglibatan sumber sebelum itu ialah pada sebelah pagi apabila sumber diminta menalipon ‘Abang Mi’ bagi memberitahu yang sumber telah ada pelanggan. Tiada peranan lain oleh sumber selepas itu. Dengan tahap keterangan yang ada itu Mahkamah mendapati sumber atau pemberi maklumat tidaklah sampai ketahap agen perangkap dan dengan itu dilindungi oleh seksyen 40 Akta Dadah Berbahaya, 1952. Pemberi maklumat tidak memainkan peranan yang boleh disifatkan aktif dalam perbincangan jual beli dadah yang dibuat oleh SP5 bersama Det. L/Kpl. Basri. Mahkamah mengikuti prinsip yang terdapat dalam kes Wan Yuriilhami bin Wan Yaacob lwn Pendakwa Raya [2009] 2 MLJ 383 , Lee Lee Chong v PP [1998] 4 CLJ 655 , PR lwn Mansor bin Mohd Rashid & Anor [1996] 3 MLJ 560 dan PP v Nasaruddin Daud & Anor [2005] 1 LNS 384 dan Munusamy v PP [1987] 1 MLJ 492 dalam perkara ini yang memutuskan seksyen 114(g) Akta Keterangan, 1950 tidak terpakai ke atas kes pendakwaan kerana kegagalan memanggil sumber sebagai saksi atau tidak menawarkannya kepada pihak pembelaan.

Keputusan mahkamah

[109] Setelah melakukan penilaian maksima ke atas kes pendakwaan seperti yang mahkamah telah butirkan di atas, mahkamah mendapati pihak pendakwaan telah gagal membuktikan satu kes prima facie ke atas OKT1, OKT2 dan OKT3 untuk semua tertuduh atau mana-mana daripada tertuduh tersebut dipanggil membela diri terhadap pertuduhan. Dengan keterangan yang ada mahkamah tidak bersedia untuk mensabitkan tertuduh-tertuduh jika sekiranya tertuduh-tertuduh memilih mendiamkan diri. Mahkamah dengan ini memerintahkan OKT1, OKT2 dan OKT3 dilepas dan dibebaskan tanpa pembelaan diri dipanggil.

Haji Mohd. Ismail bin Mohamed Anor Noraishah Mohd. Ismail v
S. Rethina Kumar (T/n S. Rethina Kumar & Co.)
Yagoo Subramaniam (T/n Yagoo & Associates)
TPR Mona binti Mohd Jaafar Anor TPR Arik Zakri